قابلیت ماکرو جلبک ها در پالایش زیستی و بهبود کیفیت پسآب مزارع میگو در سیستم بسته کشت

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,433

This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

CBACONF01_073

تاریخ نمایه سازی: 11 شهریور 1397

Abstract:

امروزه گسترش روزافزون آبزی پروری در عرصه های ساحلی و دریایی همراه با ورود فاضلاب های صنعتی، شهری و کشاورزی به اکوسیستم های آبی، منجر به افزایش غلظت برخی از عناصر غذایی و بروز پدیده مخرب Eutrophycation گردیده است. یکی از راهکارهای بیولوژیک و اساسی برای رفع این مشکل و کاهش غلظت عناصر غذایی غیرآلی و بهبود کیفیت آب، کشت و پرورش ماکروجلبک های دریایی می باشد. ماکروجلبک ها علاوه بر پالایش اکوسیستم های آبی، قادرند با جذب انتخابی عناصر غذایی، تولید زیست توده با اهداف کاربردی مختلف کنند. در این پژوهش، هفت گونه جلبکی شامل جلبک های سبز Ulva reticulata,Chatomorpha linum, Caulerpa racemosa و جلبک های قرمز Gracilaria changii, G. edulis, G salicornia, Kappaphycus alvarezii به منظور ارزیابی قابلیت تولید بیومس و توانایی آنها در کاهش غلظت عناصر غذایی موجود در پسآب های مراکز تکثیر میگو مورد کشت قرار گرفتند. این جلبک ها پس از سازش پذیری با شرایط کاشت، به سیستم کشت بسته ( Batch culture system ) در غلظت های متفاوت از عناصر غذایی ( آب دریا، پیش تیمار در محیط کشت یک درصدی PES ، پیش تیمار در پسآب خالص میگو، غلظت های 25 ، 50 ، 75 و 100 درصدی پساب استخرهای میگوی مولد ) برای مدت 14 روز در شرایط کنترل شده آزمایشگاهی کشت شدند. در دوره پرورش میزان عملکرد، قابلیت پالایندگی جلبک ها و خصوصیات فیزیکوشیمیایی آب مورد اندازه گیری قرار گرفتند. گونه های U.reticulata, G. changii, G. edulis,K. alvarezii به ترتیب قابلیت بیشتری برای کاهش غلظت عناصر غذایی و عملکرد نسبت به سایر گونه ها نشان دادند. در تیمارهای با غلظت 100 و 75 درصد پسآب، میزان جذب نیتروژن آمونیاکی 100 درصد تعیین گردید. سایر عناصر غذایی نیتریت، نیترات و فسفات به ترتیب در اولویت های بعدی جذب قرار داشتند. طبق نتایج این مطالعه 4 گونه انتخاب شده با قابلیت بیوفیلتری زیاد، بویژه قدرت جذب زیاد آمونیوم و نیتریت و همچنین نرخ رشد سریع می توانند گونه هایی مناسب برای توصیه و ترویج باشند.

Authors

رضا ربیعی

استادیار پژوهش، بخش تحقیقات منابع طبیعی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی هرمزگان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بندرعباس، ایران

جلوه سهرابی پور

استادیار پژوهش، بخش تحقیقات منابع طبیعی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی هرمزگان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بندرعباس، ایران

اسماء ربیعی

دانشجوی کارشناسی ارشد، بخش مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران