فرنگیس نجفی - کارشناس ارشد مدیریت ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز
صدیقه حیدری نژاد - استاد گروه مدیریت ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز
سیده ناهید شتاب بوشهری - استادیار گروه روانشناسی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز

امروزه شغل مربیگری به عنوان یکی از مشکل ترین مشاغل دنیا، نیاز به مهارت و دانش فوق العاده جهت پرورش ورزشکاران ماهر دارد. این رهبران می بایستی رفتار ورزشکاران را از جنبه ذهنی و بدنی مورد توجه قرار دهند، چون توجه نامتعادل به یک بعد موجب غفلت از بعد دیگر می شود (رمضانی نژاد و همکاران، 1389). یکی از ابعاد و تصمیم های مهم مربیگری در تیم، انتخاب شیوه و سبک مربیگری است (نامی، 1391). در مدل چلادورای و صالح (1980) برای رفتار رهبر در موقعیت های ورزشی پنج بعد در نظر گرفته شده است. همچنین انسجام گروهی به عنوان عنصری مرکزی و تعیین کننده در توسعه تیمی و ویژگی پایه ای برای تیم های موفق معرفی می شود (استیون، 2003). پژوهشگران دو گونه متفاوت از انسجام را مشخص کرده اند: 1. انسجام اجتماعی، 2. انسجام تکلیف. یکی دیگر از عواملی که از سبک های رهبری مربیان تاثیر می پذیرد و بر میزان و شدت عملکرد ورزشکاران اثر می گذارد؛ اضطراب رقابتی می باشد(روحانی و همکاران، 2013). اضطراب رقابتی شکل ویژه ای از اضطراب است که به عنوان تابعی از موقعیت های رقابتی رخ می دهد (واعظ موسوی و مسیبی، 1387). تحقیقات متعددی در خصوص ارتباط بین سبک های رهبری مربیان، انسجام گروهی و اضطراب رقابتی بازیکنان انجام شده است ولی تحقیقی که مدل ارتباطی بین این متغیرها را بررسی کرده باشد کمتر وجود دارد؛ از این رو با توجه به احساس خلا در این زمینه پژوهش حاضر در صدد است به این سوال پاسخ دهد که مدل ارتباطی بین سبک های رهبری مربیان، انسجام گروهی و اضطراب رقابتی بازیکنان لیگ برتر فوتسال بانوان چگونه است.