برآورد مکانی ردپای کربن ناشی از سوخت های فسیلی، رهیافتی به منظور هدایت پروژه های توسعه ای به مناطق برخوردار و کاهش فشار ناشی از توسعه (مطالعه موردی: استان قزوین)

طی سال های اخیرافزایش غلظت گازهای گلخانه ای، آلودگی و تخریب محیط زیست، گرمایش جهانی و تغییر اقلیم از جمله مهم ترین دغدغه های جهانی محسوب می شوند. گاز دی اکسیدکربن به عنوان مهم ترین عامل موثر در تشدید پدیده گرمایش جهانی و تغییر اقلیم شناخته می شود. استفاده از رد پای کربن به عنوان ابزاری برای ارزیابی آثار مصرف سوخت های فسیلی، رهیافتی است که می تواندبه برنامه ریزان برای تدوین برنامه های مناسب جهت تحقق پایداری کمک کند و همچنین در هدایت پروژه های توسعه ای در مناطق دارای توان نقش خواهد داشت. به عبارت دیگر براورد مکانی این رد پا می تواند به هدایت پروژه های مختلف به مکانهای مناسب بیانجامد. هدف از این پژوهش برآورد ردپای کربن ناشی از سوخت های فسیلی استان قزوین می باشد. نتایج این پژوهش نشان می دهدکه شهرستان های البرز با انتشار 24/73 تن در هکتار بیشترین و آوج با انتشار 0/73 تن در هکتارکمترین انتشار دی اکسیدکربن را به خود اختصاص می دهند، و از نظرذخیره کربن شهرستان تاکستان با ذخیره 4/34 تن در هکتاربیشترین و قزوین با ذخیره 2/21 تن در هکتارکمترین ذخیره دی اکسید کربن را به خود اختصاص می دهند. همچنین محاسبه سرانه انتشارکربن در هر یک از شهرستان های استان نشان می دهدکه ساکنین آبیک با انتشار 22/55 تن بیشترین و ساکنین آوج با انتشار 4/47 تن به ازای هر فرد کمترین سرانه انتشار را به خود اختصاص می دهند،در پایان راهکارهایی برای کاهش انتشارو متوازن نمودن انتشار و جذب در استان ارایه شد که از مهمترین آنها می توان به افزایش سهم انرژی های تجدیدپذیر، استفاده از سوخت ها با آلایندگی کمتر، استقرارکاربری ها براساس توان منطقه، جلوگیری از تخریب منابع طبیعی، و افزایش پوشش گیاهی بومی استان اشاره نمود.

Keywords:

ردپای کربن , استان قزوین , دی اکسید کربن , ذخیره کربن , سرانه انتشار