اثربخشی معنا درمانی گروهی بر ارتقاء بهزیستی مذهبی معنوی و امید به زندگی در سالمندان بازنشسته

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی معنادرمانی گروهی بر ارتقاء بهزیستی مذهبی معنوی و امید به زندگی در سالمندان بازنشسته بود. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و ازجمله طرح های نیمه آزمایشی، با عنوان طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه سالمندان بازنشسته کشوری و لشکری شهر تهران بودند. روش نمونه گیری به صورت در دسترس بود، بدین ترتیب 30 نفر براساس اکتساب نمره پایین تر در مقیاس های بهزیستی مذهبی- معنوی و امید، انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه مشخصات جمعیت شناختی، مقیاس چندبعدی بهزیستی مذهبی- معنوی و مقیاس امید بزرگسالان بود. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که روش معنا درمانی گروهی بر ارتقاء بهزیستی مذهبی معنوی و مولفه های آن یعنی بخشندگی، امید به آینده، تجربه معنا و مضمون، دینداری عمومی، اعتقاد به آخرت و امید به خدا موثر بوده است. همچنین نتایج نشان داد که روش معنا درمانی گروهی بر امید و مولفه های آن یعنی تفکر عامل و مسیرها در بین سالمندان موثر بوده است. بنابراین استفاده از کارگاه های روان درمانی با رویکرد معنادرمانی برای سالمندان در مراکز تحت مرکز سالمندی در جهت ارتقاء بهزیستی و بهبود وضعیت امید به زندگی سالمندان پیشنهادمی گردد.

Keywords:

معنا درمانی گروهی , بهزیستی مذهبی معنوی , امید به زندگی , سالمندان