تاثیر معنادرمانی گروهی بر بهزیستی روان شناختی و امید به زندگی در بیماران سرطانی

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر معنادرمانی گروهی بر بهزیستی روانشناختی و امید به زندگی در بیماران سرطانی انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه افراد سرطانی مراجعه کننده به بیمارستان شریعتی شهر تهران انجام شد. روش نمونه گیری به شیوه در دسترس بود؛ بدین ترتیب 30 نفر از افراد سرطانی بیمارستان شریعتی به صورت در دسترس انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی از میانگین و انحراف استاندارد و در سطح استنباطی از تحلیل کوواریانس استفاده شد. ابزار پژوهش شامل دو پرسشنامه بهزیستی روانشناختی و امید به زندگی بود. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که روش معنا درمانی بر بهزیستی روانشناختی و امید به زندگی بیماران سرطانی موثر بوده است. به عبارت دیگر معنا درمانی منجر به تفاوت معنادار میانگین نمرات گروه های آزمایش در دو متغیر بهزیستی روانشناختی و امید شده است P<0/01 بنابراین پیشنهاد می شود که علاوه بر درمان های پزشکی بیماران سرطانی، از درمان های غیردارویی، از رویکردهای معنا درمانی که تسکین دهنده ذهن آنان و بهبود زندگی روانی و امید در زندگی آنها می شود استفاده شود

Keywords:

معنادرمانی گروهی , بهزیستی روانشناختی , امید به زندگی , سرطان