ریحانه پورحیدری - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه تبریز، تبریز
حمیده عبدی - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه تبریز، تبریز

کیفیت زندگی یکی از بنیادی ترین مفاهیم مطرح در روانشناسی مثبت نگر است و ارتباط تنگاتنگی با وضعیت حسی، روانی، اعتقادات شخصی، میزان خود اتکایی، ارتباطات اجتماعی و محیط زیست افراد دارد. شفقت خود یک کارکرد روانشناختی سازگارانه است. افرادی که شفقت خود بالایی دارند نسبت به افرادی که شفقت کمی دارند سلامت روانشناختی بیشتری داشته و در نتیجه از کیفیت زندگی بهتری برخوردارند. پژوهش حاضر به بررسی نقش شفقت خود بر کیفیت زندگی و مقایسه آن در زنان شاغل و زنان خانه دار پرداخته است. پژوهش حاضر یک مطالعه علی- مقایسه ای است که با هدف بررسی شفقت خود و نقش آن در کیفیت زندگی در زنان شاغل و خانه دار صورت گرفت. روش نمونه گیری به صورت نمونه گیری تصادفی در دسترس بوده و تعداد نمونه شامل 60 زن ( 30 زن شاغل و 30 زن خانه دار) بود. ابزار به کار رفته در پژوهش پرسشنامه کیفیت زندگی SF-32 و پرسشنامه شفقت خود است. داده های بدست آمده با روش آماری آزمون T مستقل و همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل یافته ها نشان می دهد که بین شفقت خود و کیفیت زندگی همبستگی مثبت وجود دارد و زنانی که شفقت خود بالاتری دارند ازکیفیت زندگی بهتری نیز برخوردارند. همچنین کیفیت زندگی T=2/214 در زنان شاغل بالاتر از زنان خانه دار است اما بین شفقت خود T=0/420 در دو گروه تفاوتی مشاهده نشد

کیفیت زندگی، شفقت خود، زنان شاغل، زنان خانه دار