اثربخشی درمان پردازش شناختی برامید به زندگی مبتلایان به اختلال استرس پس از سانحه مراجعه کننده به کلینیک های شهر کنگاور

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان پردازش شناختی بر امید به زندگی مبتلایان به اختلال استرس پس از سانحه مراجعه کننده به کلینیک های شهر کنگاور انجام شد. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل نابرابر بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مراجعه کنندگان به کلینیک های شهر کنگاور در سال 1395بودند. نمونه آماری به روش تصادفی ساده به تعداد 30 نفر در دو گروه کنترل و آزمایش هر کدام با تعداد 15 نفر انتخاب شدند. در این پژوهش برای سنجش امید به زندگی، از پرسشنامه 12 سوالی اشنایدر و لوپز ( 2007 ) و اختلال استرس پس از سانحه از پرسشنامه 17 سوالی وددرز و همکاران ( 1993 ) استفاده شد. درمان پردازش شناختی بر رویگروه آزمایش که توسط ریسک و همکاران ( 2007 ) طراحی شد و متشکل از 12 جلسه 60 دقیقه ای بود، اجراء گردید. یافته ها نشان داد که نمرات امید به زندگی بعد از اعمال درمان پردازش شناختی در گروه آزمایش افزایش یافت و میزان اختلال استرس پس از سانحه در این گروه کاهش یافت. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس حاکی از آن بود که درمانپردازش شناختی بر افزایش امید به زندگی در مبتلایان به اختلال استرس پس از سانحه مراجعه کننده به کلینیک های شهر کنگاور تاثیر داشت

Keywords:

درمان پردازش شناختی , پردازش شناختی , استرس , علایم اختلال استرس پس از سانحه , امید به زندگی