مقایسه اثربخشی دو روش موسیقی درمانی وحافظه فعال در بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان با ناتوانایی یادگیری ریاضی

هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسه موسیقی درمانی و آموزش حافظه ی فعال بر بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری ریاضی است. روش این پژوهش شبه آزمایشی پیش آزمون – پس آزمون بود. برای این هدف 45 کودک دارای ناتوانی یادگیری ریاضی پایه سوم ابتدایی به شیوه ی نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای،انتخاب و به روش تصادفی در گروه های آزمایشی و کنترل گمارده شدند. ( 15 کودک در گروه آزمایشی موسیقی درمانی، 15 کودک در گروه آزمایشی حافظه فعال و 15 کودک در گروه کنترل). ابزارهای مورد استفاده عبارتند از مقیاس هوش کودکان وکسلر ویرایش چهارکه درجهت کنترل هوش (داشتن هوش بهنجار) در سال ( 2003 ) برای کودکان 6-16 سال طراحی شده، آزمون تشخیصی حساب نارسایی این آزمون توسط فراهانی برای تشخیص دانش آموزان با ناتوانی یادگیری ریاضی پایه اول تا پنجم دبستان شهر اصفهان ساخته شده است و آزمون عملکرد تحصیلی ریاضی پایه سوم دبستان که روایی این آزمون توسط 3 متخصص تایید شده بود. نتایج نشان دادند که هر دو فرضیه پژوهش که در مورد پیش بینی بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان با ناتوانی ریاضی از روی موسیقی درمانی و حافظه فعال بودند، در سطح آماری P<0.05 مورد تایید قرار گرفتند و متغیر های موسیقی و حافظه فعال از همبستگی معتبری برای تبیین بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری برخوردار بودند.

Keywords:

موسیقی , حافظه فعال , ناتوانی یادگیری ریاضی , عملکرد ریاضی