فاطمه اژدری - دانشجوی کارشناسی ارشد شیلات، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
ابوالقاسم اسماعیلی فریدونی - دانشیار گروه شیلات، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
فرید فیروزبخش - دانشیار گروه شیلات، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

آلاینده های دارویی یکی از مسایل حاد و از جمله چالشهای بزرگ زندگی امروزی به شمار می آیند به طوری که وجود این آلاینده ها حتی در آبهای آشامیدنی بسیاری از کشورهای پیشرفته هم گزارش گردید. تحقیق حاضر به منظور شناسایی تاثیرات ناشی از ناپروکسن بر بازماندگی لاروهای ماهی زبرا، در سالن آکواریوم پژوهشی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری اجرا شد. دوزهای مختلف داروی ناپروکسن 0)، 0/1 ، 1، 10، 100، 1000 و 10000 میکروگرم بر لیتر) در7 تیمار با 3 تکرار به مدت 60 روز به آب آکواریومها اضافه شد. همه گروه ها در طول دوره، به طور یکسان با غذای تجاری بیومار غذادهی شدند. نتایج آزمایش نشان داد که تفاوت معناداری در میزان بازماندگی در بین گروه ه ای آزمایشی وجود دارد (P≤0.05) و با افزایش دوز داروی ناپروکسن، درصد بازماندگی لاروهای حاصل از مولدین زبرا کاهش مییابد. تیمار کنترل با بازماندگی 94/79 ± 1/39 درصد، بیشترین بازماندگی و تیماری که در معرض دوز 1000 میکرولیتر از داروی ناپروکسن قرار گرفت با 27/85 ± 2/57 درصد بازماندگی، کمترین بازماندگی را داشت.

ناپروکسن، ماهی زبرا، بازماندگی