اثر نوع کاربری اراضی بر تثبیت نیتروژن در منطقه حفاظت شده شیدا استان چهار محال و بختیاری

مطالعات کیفیت خاک برای شناخت اثرات مدیریتهای مختلف در عرصه ه ای منابع طبیعی و کشاورزی از جمله تخریب مراتع و یا تغییر کاربری آنها به زمینهای زراعی اهمیت ویژهای دارد. تغییر کاربری اراضی و نوع مدیریت آن در تغییر پدیده ه ای جهانی نقش مهمی ایفا میکند و امروزه تغییر جنگلها و مراتع به اراضی کشاورزی به یکی از نگرانیهای قابل توجه در سطح دنیا در زمینه تخریب محیط زیست و تغییر اقلیم جهانی تبدیل گردیده است. نیتروژن عصر مهم و حیاتی برای رشد گیاه است و از مهمترین عناصر کودی محسوب میشود که به صورت نیترات و آمونیوم جذب گیاه میشود. بنابراین تعیین تاثیر مدیریت بر کیفیت خاک معمولا0 با اندازه گیری میزان کربن و نیتروژن خاک انجام میگردد. لذا این پژوهش در منطقه نیمه خشک شیدا با هدف بررسی اثر نوع کاربری اراضی (مرتع و زراعی) بر روی تثبیت نیتروژن انجام گردید. نمونهبرداری از عمق 0- 30 سانتیمتری خاک تهیه شد و برای انجام آزمایشهای مربوطه به آزمایشگاه ارسال شد. نتایج نشان داد که میزان نیتروژن کل خاک در کاربری مرتع بیشترین مقدار (% 0/8) و در کاربری زراعی (% 0/31) کمترین مقدار میباشد . همچنین مشاهده شد که غلظت نیتروژن کل رابطه قوی با میزان ماده آلی خاک دارد، و این نشان میدهد که قسمت اعظم نیتروژن خاک در مواد آلی آن نگهداری میشود. و تغییرات نیتروژن کل شبیه و موازی با تغییرات ماده آلی در طول زمان است و هر گونه تغییر در میزان ماده آلی خاک بر اثر تغییر کاربری زمین باعث تغییر در مقدار نیتروژن خاک نیز میگردد.

Keywords:

کاربری اراضی , ماده آلی خاک , تثبیت نیتروژن کل , تغییر اقلیم