الهه سامانی - دانشجوی کارشناسی ارشد ترویج کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
غلامحسین عبدالله زاده - دانشیار، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان.
محمدشریف شریف زاده - دانشیار و عضو هییت علمی گروه ترویج و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی گرگان.
محمدرضا محبوبی - دانشیار و عضو هییت علمی گروه ترویج و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی گرگان.

افزایش جمعیت و کمبود فعالیتهای اشتغالزا در نواحی روستایی، موجب آسیب پذیری خانوارهای روستایی شده و بیشتر مهاجرت روستاییان به نواحی شهری، بهدلیل نبود اشتغال و درآمد برای گذران زندگی خانوار است. در چنین شرایطی، بسیاری از روستاییان از مهاجرت به مانند راهبرد معیشتی برای مقابله با پدیده ی بیکاری استفاده میکنند. تلاش به منظور ایجاد رفاه، ارتقاء معیشت و دستیابی به زندگی بهتر از جمله اهداف اجتماعی بشر به منظور ماندگاری در کلیه عرصه های سکونت گاهی میباشد. از این رو افراد در راستای فرار از مشکلات و تنگناهای موجود در محل سکونت خویش و همچنین برخورداری از خوشبختی و آنچه که حق طبیعی انسان برای ادامه زندگی قلمداد میگردد، به فضای سکونتگاهی دیگر مهاجرت میکنند. در راستای این روند جمعیتی، روستاییان به منظور استفاده از امکانات معیشتی - رفاهی و نیز در جهت یافتن شغل و ایجاد درآمد مکفی، به سمت شهرها و دیگر مراکز اقامتگاهی کشور مهاجرت میکنند. در این مسیر حرکت، عموما افراد روستایی تمایل دارند به سمت مراکزی رهسپار شوند که علاوه بر رفع نیازمندی های اقتصادی- اجتماعی آنان، این فضای جدید بتواند جوابگوی احساسات و ادراکات فرهنگی – هویتی آنها نیز میباشد. روش تحقیق حاضر، توصیفی- تحلیلی و با استفاده از شیوه کتابخانه ای با هدف شناسایی و بررسی نقش مهاجرت در ارتقاء راهبردهای معیشت پایدار روستایی است. مهاجرت روستایی - شهری، از موضوع های مهم در مطالعات توسعه ی شهری – روستایی و رویکرد معیشتی از جدیدترین رویکردها برای بیان این پدیده است. در نتیجه، دستیابی به معیشت پایدار روستایی، با در نظر گرفتن راهبردهای معیشت ×پایدار امکان پذیر است.

مهاجرت، معیشت پایدار، راهبردهای معیشت پایدار