تحلیل ویژگی های زبانی در مثنوی اسرار و رموز علامه اقبال لاهوری
Publish place: International congresses and our world
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 667
This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
IGBAL01_015
تاریخ نمایه سازی: 11 شهریور 1397
Abstract:
محمد اقبال لاهوری شاعر پارسی سرای هند و پاکستان در اواخر سده سیزدهم و اوایل سده چهاردهم، یک فیلسوف و عاشق وطن است و نامش به عنوان آخرین سخن سرای منشور شبه قاره هند مطرح می باشد. بین جوشش درونی شعر را نوعی الهام می دانند و سعی دارد با هنر شعر و شاعری حقایق و ارزش ها را مجسم کند. هدف اقبال تنها خیال پردازی صرف نیست بلکه بوش را به عنوان وسیله ای جهت رساندن پیام زندگی برگزیده است. اشعار اقبال را می توان از دیدگاه دستوری مورد زاکانی قرار داد. دستور علمی است که می خواهد به بررسی. من نقش کلمات در اجزای جمله بپردازد و سه مبحث واج ها، واژگان و معنا که اساس زبان را تشکیل می دهند مدنظر قرار می دهد. این تحقیق به این منظور انجام خواهد شد که تا کنون کاری در این زمینه توسط صاحب نظران انجام نگرفته است و می خواهد ویژگی های دستوری از قبیل انواع افعال، انواع را، وجوه افعال ، ترتیب اجزای جمله، ترکیب های تبعی، انواع اضافه، قواعد تخصیص، ادغام و اعضای شورا در این مجموعه اشعار بررسی کند و میزان تاثیرپذیری شاعر از ویژگی های زبان در جهت بنیادین کردن اشعارش با این خصایص را در اختیار مخاطبان قرار دهد و جنبه های سنتی اشعار اقبال لاهوری را در مثنوی اسرار و رموز نشان دهد.
Keywords:
Authors
محمدرضا حیدری
دانشجوی دکتری رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان
عبدالعلی اویسی
دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان