بررسی ادب و فرهنگ ایران زمین در اشعار اقبال

علامه محمد اقبال شاعر، فیلسوف، سیاست مدار، قانون دان، حکیم الامت و دانای راز شاعر پارسی گوی غیر فارسی زبان است که مانند بیدل دهلوی یک شخصیت و شاعر برجسته با پذیرش ویژه ای در ایران زمین شناخته شده است. وی اردو زبان مدتی پیش در اشعار خود را به زبان فارسی سرود. و مولانا روم را استاد خود می دانست و وی را پیر رومی می خواند. اقبال آرزو داشت که روزی تهران مقام و جایگاه ژنو را در اروپا به دست آورد. وی بهترین مبلغ بشر کننده فرهنگی ایران زمین است. وی چندین بار در اشعار فارسی و اردو به ایران و دانشمندان ایرانی مانند امام غزالی را با افتخار بسیار نام برده است و همچنین پادشاهان ایران زمین از جمله: جمشید، دارا، کیخسرو ....را با تمام شکوه و ارزش سکوت است. اقبال از زبان و ادب فارسی از شاعران نامی زبان فارسی و فرهنگ ایرانی تاثیر عمیقی گرفت و نیز بسیاری از موضوعات شعری اصطلاحات، ترکیبات ، محاوره، تشبیه، ضرب المثل و به ویژه تلمیحات زبان فارسی را اشعارش به کار برد.در این پژوهش علاوه بر ذکر موارد فوق به بررسی تاثیر فرهنگ فارسی بر شعر و قالب های شعری دیوان او می پردازیم.

Keywords:

علامه محمد اقبال , فرهنگ ایران , مولانا روم , شاعر پارسی , پادشاهان ایران