فرزین شعبانی - دانشجوی کارشناسی ارشد خاکشناسی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تهران
جهانگیر جعفری - دانشجوی کارشناسی ارشد محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران
عاطفه اسماعیلی - دانشجوی کارشناسی ارشد خاک شناسی، دانشکده ی کشاورزی، دانشگاه تهران
روح ا... کامرانی - دانشجوی کارشناسی ارشد خاک شناسی، دانشکده ی کشاورزی، دانشگاه تهران

در کشور ایران به دلیل وفور منابع عظیم نفتی، احتمال آلودگی محیط زیست و به ویژه آلودگی خاک توسط هیدروکربنهای نفتی وجود دارد. در این راستا راهکارهایی برای کاهش میزان آلودگی پیشنهاد شده است که می توان به زیست پالایی و گیاه پالایی اشاره نمود. در این تحقیق مقایسه ای بین تاثیر افزودن خاک اره به خاک و اصلاح بافت خاک توسط شن ، در افزایش عملکرد زیست پالایی خاکهای آلوده به هیدروکربنهای نفتی انجام گرفت. سویه های باکتری های برتر نفت خوار پیشنهاد شده ( با نام های BM.1& BJ.1) تهیه شد. سپس سویه ها با 5 تکرار در 3 سطح منحصراً خاک، خاک مخلوط با خاک اره و خاک مخلوط شده با شن مورد بررسی قرار گرفت. میزان میانگین هیدروکربن باقیمانده در تیمارهای آزمایشی مذکور (برحسب گرم هیدروکربن در 10 گرم بستر) به ترتیب سویه ی BJ.1 در مدت 52 روز 077/0 ، 024/0 و 037/0 ، در سویه ی BM.1 084/0، 027/0 و 043/0 و مخلوط آن دوسویه 381/0، 382/0 و 391/0 مشاهده شد. این نتایج حاکی از این بود که سویه ی BJ.1 عملکرد بهتری نسبت به BM.1 داشت و افزودن خاک اره به محیط خاک آلوده، عملکرد حذف آلودگی های نفتی را نسبت به افزودن شن بهبود می بخشد.

آلودگی محیط زیست، خاک، زیست پالایی، هیدروکربن های نفتی