تبیین مولفه های موثربر انعطاف پذیری فضا در ارتقاء خلاقیت دانش آموزان

برای پرورش خلاقیت، ضرورت به کارگیری شیوه های درست تربیتی ضروری است و اگر اهمیت این موضوع نادیده گرفته شود می توان با صراحت بیان داشت با افزایش سن کودک، خلاقیت نیز در او سرکوب می شود. فضاهای آموزشی سنتی در کشور ما جوابگوی کامل برای بروز خلاقیت در کودکان نمی باشد. یکی از فضاهایی که موجب رشد خلاقیت درکودکان می گردد؛ فضاهای انعطاف پذیر می باشد. انعطاف پذیری همراه با تغییرات سریع اجتماعی، اقتصادی و پیشرفت فن آوری، به صورت یکی از معیارهای اساسی در برنامه ریزی و طراحی فضاهای آموزشی دیده می شود و نظر به اینکه نیاز به انعطاف پذیری تا حدود زیادی در طول زمان و با تغییر نیازهای انسان تغییر می کند، میتوان انعطاف پذیری در فضاهای آموزشی را یکی از لازمه های مدارس فردا دانست، تا معماری بتواند در طول زمان همچنان پاسخگوی نیازها و خواسته ای کاربر خود باشد. تطبیق معماری با تحولات محیطی و تغییرات عملکردی کاربران، هدف مطلوبی است که در دوران های مختلف وجود داشته و به دلیل نبود تکنولوژی مورد نیاز، دست یابی به آن دشوار بوده است. این پژوهش دارای ماهیتی توصیفی- تحلیلی با راهبرد کیفی می باشد و گردآوری اطلاعات آن عمدتا مبتنی بر روش کتابخانه ای و اسنادی و بررسی نمونه های موردی است که به منظور دستیابی به هدف پژوهش، نخست مبانی نظری مورد مطالعه قرار گرفته سپس با استناد به آن قابلیت انعطاف پذیری بر اساس گونه های انعطاف پذیر(تنوع، تطبیق، و تغییرپذیری) در اجزای فضاهای آموزشی بررسی شده است و پس از مقایسه هر یک از فضاها با یکدیگر بر اساس گونه های انعطاف پذیر، راهکارهای مناسب برای طراحی مدرسه ابتدایی با تاکید بر نقش انعطاف پذیری فضا در ارتقا خلاقیت دانش آموزان بیان شده است.

Keywords:

انعظاف پذیری , خلاقیت , سیستم آموزشی , اصول طراحی