استفاده از جلبک­های تک سلولی برای تولید زیست دیزل و اثر آن بر کاهش گازهای گلخانه­ای

اثر گلخانه ای یک پدیده طبیعی است که باعث افزایش دمای سطح زمین می شود. انتشار گاز CO2 موجب افزایش دما و تغییرات اقلیمی زمینی می گردد. به علت اینکه گاز CO2 اصلی ترین ترکیب تشکیل دهنده گازهای گلخانه ای است، در نتیجه ادامه استفاده از سوخت های فسیلی به این روند زمین را در معرض خطرات جدی تر زیست محیطی و آب و هوایی قرار می دهد. قسمت بیشتر انتشارات CO2 از نیروگاهها و تاسیسات بزرگ است که کنترل و بازیابی آن کمک قابل توجهی به کاهش اثرات زیان بار CO2 دارد. زیست دیزل به عنوان یکی از سوختهای با حداقل آلودگی CO2 مطرح می باشد. از بین مواد اولیه موجود برای تامین روغن مورد نیاز زیست دیزل، جلبکهای تک سلولی به علت عدم نیاز به استفاده از زمینهای کشاورزی یا محصولات کشاورزی جهت رشد و تکثیر، از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. جلبکهای تک سلولی با انجام عمل فتوسنتز، مصرف CO2 و تولید CO2، رشد و تکثیر کرده و روغن مورد نیاز برای تولید زیست دیزل را تامین می کنند.

Keywords:

نیروگاه , دی اکسیدکربن , انرژی های تجدید پذیر , زیست انرژی , زیست دیزل , جلبک تک سلولی