محمد اعظم زاده - استادیار گروه پژوهش هنر، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه مازندران
یسنا عباس پور - دانشجوی رشته پژوهش هنر، موسسه غیرانتفاعی مارلیک

در نیمه دوم قرن بیستم اتفاقات عجیبی در جهان رخ داد. آنچه را که ما تحت عنوان پست مدرنیسم می شناسیم و یا پساپست مدرنیسم نام می برند، و یا وقتی نزدیک تر می آییم تحت عنوان انقلاب دیجیتالی نام برده می شود؛ اتفاقاتی را در بخش هنر، زیبایی شناسی، معماری و گرایش های اندیشه ورزی جهان ایجاد می کند.این گرایش ها آرمان ها و اهداف هنر مدرنیسم و مدرنیته را هدف قرار می دهد و جریان جدیدی را شروع می کند که در مجموع متفاوت از آن چیزی است که در هنر مدرن می شناسیم. یکی ازآن جریان ها توجه دیگر و نگاهی دیگر به باز تعریف به معقوله زمین است. یکی از کهن الگوهایی که ما همیشه داشته ایم طبیعت و میکروارگانیسم های موجود در طبیعت است، که این موضوع در اواخر نیمه دوم قرن بیستم باز مورد تجدید نظر قرار می گیرد و تعریف می شود که موضوع برخوررد انسان ها با زیست انسانی است. هدف از این پژوهش بررسی هنر محیطی در آثار هنرمندان ایران و اهدافی که آن ها در خلق آثارشان نسبت به مسایل زیست محیطی داشته اند می باشد. و مسیله ای که در اینجا مطرح می شود این است که ؛ 1- عملکرد هنرمندان معاصر در هنر محیطی در تقابل با مسایل زیست محیطی در ایران چگونه است فرضیه پرسش ارایه شده؛ با توجه به عملکرد هنر محیطی و وظیفه هنرمندان محیطی در هنر معاصر، آنان فهمیدند که با چیدمان و ایده های خود می توان مشکلات زیست محیطی را بیان نمود و احیانا راه حل نسبی برای این معضل ارایه دهند. روش تحقیق در این پژوهش به صورت توصیفی – تحلیلی است و شیوه گردآوری مطالب به صورت کتابخانه ای می باشد. و نتیجه حاصل از این پژوهش نشان داده است که ؛ با توجه به بحران های زیست محیطی درایران، هنرمندان محیطی پیش از اینکه بخواهند هنر خود را به تصویر بکشند سعی می کنند به محیط زیست در همه ابعادش هویت بدهند با این روش به کمک محیط زیست می روند و ضمن توجه دادن مردم به اثر هنری راه های حفظ و بقای محیط زیست را به تصویر می کشند.

هنر محیطی، زیست محیط، طبیعت، هنرمندان محیطی، انقلاب دیجیتالی