مقایسه ی تکنیک های کنترل انحصاری امضاء کننده روی داده ایجاد امضا در امضای دیجیتال با استفاده از روشAHP

درحال حاضر با گسترش استفاده از امضای الکترونیکی، می توان از امضای دیجیتال به عنوان جایگزین امضای دستی استفاده کرد. امضای دیجیتال نوعی امضای الکترونیکی است که شامل یک رشته کدهای ریاضی مختص شخص معین است. با این حال هنوز ضعفای امنیتی وجود دارد که استفاده از امضای دیجیتال را تحت شعاع قرار می دهد. الزامات مربوط به امضای الکترونیکی در بسیاری از اسناد حقوقی و فنی به عنوان مثال رهنمود اتحادیه اروپا که بعنوان تاثیرگذارترین سند در زمینه ایجاد بستر حقوقی و فنی مناسب برای ترویج استفاده از امضای الکترونیکی محسوب می شود، آمده است. یکی از این الزامات کنترل انحصاری امضاکننده روی امضای دیجیتال می باشد. در این پژوهش سعی شده است با بررسی و بهبود استفاده از این الزام گامی در جهت بهبود امنیت امضای دیجیتال برداشته شود. ابتدا به لزوم پرداختن به این موضوع به عنوان یکی از الزامات امضای الکترونیکی پیشرفته پرداخته شده سپس تهدیداتی که متوجه کنترل انحصاری است و موجب افشای داده ایجاد امضا می شود توضیح داده شده است، سپس تکنیک هایی برای تامین سطح بالاتری از کنترل انحصاری و یا تشخیص نقض کنترل انحصاری بیان شده است و در آخر کار جدید انجام شده در این پژوهش به این صورت می باشدکه با روشAHP مقایس های بین این تکنیک ها برای اعمال روی امضای موردنظر به منظور انتخاب مناسبترین تکنیک برای افزایش سطح تامین کنترل انحصاری و یا تشخیص نقض آن در صورتی که نقضی صورت بگیرد، انجام شده است.

Keywords:

تکنیک های کنترل انحصاری امضاکننده , امضای دیجیتال , روش AHP