بررسی معماری بومی با رویکرد آسیب شناسی اجتماعی شهری

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 600

This Paper With 6 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

DCONF03_117

تاریخ نمایه سازی: 24 شهریور 1397

Abstract:

امروزه معماری بومی به عنوان میراثی از گذشتگان تلقی می شود، میراث مردمانی که آموز معماری ندیده بودند و به آفرینش معماری می پرداختند و از راه بکار بردن عناصر معماری ساختمان خاص، برخی از شیوه های زندگی مردم را به عنوان برخی اندیشه های رایج در فضای زندگی جمعی در آثار خود متظاهر می کردند که آنان را به مکان یا به زیستگاهشان تعلق می بخشد و به تولید یگانگی میان خود آنان یا به زیستگاهشان می انجامید. معماری بومی با آنکه در طول تاریخ دستخو پدیده های دگرگون کننده بوده، اما با این حال توانسته هویت ویژه خود را حفظ کند و شناسنامه معتبری از مردم یک سرزمین به شمار رود که نمایانگر آداب و رسوم، روحیه و احساسات، اندیشه و عقیده، ذوق و سلیقه و هنر آنان باشد. در شکل گیری معماری بومی ، برخی روابه اجتماعی و اقتصادی با محی طبیعی و نمادهای فرهنگی ماهرانه انعکاس می یابند به نحوی که همزمان سادگی و آرایش در آنها متجلی است . هرچند این معماری که به دور از تخصص ها تحقق مییابد، پاسخ به نیازهای یک جامعه در ارتباط با عوامل طبیعی و بها خواسته های معنوی انسان را عهده دار است. شناخت معماری بومی میتواند به منزله شناخت جامعه باشد، جامعه ای که همچنان از آغاز شکل گیری، برای بقاء، با طبیعت در کشمکش است و در آن، توجه به منابع طبیعی و داده های زمین شناختی سرزمین مورد توجه است و انسان با تغییر شکل دادن به داده خام موجود در محی ، آن را جهت استفاده از فضای زندگیا آماده میکند. فقدان الگوی بومی در معماری بناهای معاصر آنها را به محی های زیستی بالقوه آسیب زا مبدل می کند. در معماری سنتی تعامل حسنه با دیگران (همسایه ها ) متاثر از ترکیب و فرم معماری فضاهای اندرونی و بیرونی است. سبک زندگی معاصر که بیتردید پیامد مدرنیته غربی است چنانچه از اسلوب معماری ایرانی اسلامی تبعیت نکند و به تقلید صرف از الگوهای غربی اکتفا کند، بالقوه بستر مناسبی برای انواع آسیب های اجتماعی - خواهد بود که می تواند سلامت و امنیت شهری را با تهدیدهای جدی مواجه سازد. بدون تردید معماری مناسب سکونتگاه های زیستی میتواند بر تعامل و پیوند آداب و اعتماد اجتماعی تاثیر بگذارد و از قبل اعتماد اجتماعی، تعهد اجتماعی و پایبندی به هنجاره های مشترک را تقویت کرده و آسیب های اجتماعی را به حداقل برساند.

Authors

محمدهاشم رسولی

دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری دانشگاه تابناک لامرد

علی شاطرزاده

دکترای شهرسازی از آکادمی معماری و شهرسازی خییکس اوکراین