مهدی نجفی - کارشناسی ارشد سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد
محمد فروغی - استادیار دانشکده مهندسی عمران دانشگاه یزد

یکی از انواع اتصالات مفصلی تیر به ستون، اتصال نبشی نشیمن است. در این نوع اتصال، تیر بر روی یک نبشی نصب شده به ستون قرار میگیرد. وظیفه این اتصال به عنوان یک اتصال ساده تنها انتقال واکنش قایم تکیه گاهی است. به منظور ایجاد پایداری جانبی کافی به تیر همیشه از یک نبشی ضعیف انعطاف پذیر بر روی بال فوقانی تیر استفاده می شود. در محیط های کارگاهی خطا های زیادی در اجرای اتصالات مانند جوش نامرغوب، جوشکاری اضافی و یا استفاده از نبشی های متفاوت با نبشی طراحی شده به وجود می آید. در این پژوهش با استفاده از مدلسازی اجزا محدود در نرم افزار ANSYS تاثیر معایب جوشکاری اضافی نسبت به الگو طراحی شده بر عملکرد یک اتصال ساده نمونه مانند مقاومت و تغییر شکل نهایی و درصد گیرداری در چند مدل عددی با الگوهای مختلف جوش اضافی بررسی شد. نتایج تحلیل های غیرخطی نشان داد در برخی موارد جوشکاری اضافی به شکل قابل توجهی سختی و صلبیت و اتصال را تحت تاثیر قرار میدهد.

نبشی نشیمن، جوش اضافی، نبشی جان، اومان محدود، اتصال ساده