شناخت معماری همساز با اقلیم در بناهای بومی شهرستان بابل

عوامل اقلیمی نقش تعیین کننده ای در شکل کلی سکونتگاه ها بالاخص در بناهای دینی دارد. معماری همساز با اقلیم دارای ویژگی های ارزنده ای است که حاصل تعامل انسان با طبیعت پیرامون آن می باشد و ساختمان ها باید به گونه ای طراحی شوند که قابل استفاده از اقلیم و منابع انرژی بومی و محلی هر منطقه باشد. در این مقاله است بر این است تا به بررسی مباحث مربوط به طراحی اقلیمی نقش آب و هوا به ویژه اقلیم جهت طراحی بهینه در بناهای دینی شهرستان بابل پرداخت شود و توضیحاتی که درباره ویژگی های آب و هوایی و معماری بناهای دینی منطقه داده می شود سعی بر آن است که تصویر کلی از معماری شهرستان بابل عراق گردد معماری که در اثر شرایط اقلیمی خاص منطقه شکل گرفته و بیانگر طراحی همساز با اقلیم است. معماری بومی موجود در اقلیم معتدل و مرطوب مانند دیگر مناطق کشور دارای ویژگی های منحصر به فردی است که در این تحقیق بررسی می گردد. در مقاله حاضر با استفاده از روش تحلیلی - توصیفی معماری اقلیم معتدل خزری در استان مازندران و به طور خاص شهرستان بابل مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج مقاله نشانگر آن است که شناخت راهکارهای متناسب با معماری همساز با اقلیم، نقش بسزایی در شکل گیری تنها یک گونی اقلیم معتدل و مرطوب دارد که موجب صرفه جویی در مصرف انرژی و مصالح ساختمانی می گردد.

Keywords:

معماری , همساز با اقلیم , بابل , بومی