فروغ رضوانی زاده - کارشناس ارشد معماری داخلی

معماری هر زمان بیانگر دانش، فرهنگ و هنر آن عصر است و حفظ آثار بر جای مانده از گذشته به منزله پاسداشت دانش پیشین و عر ضه آن به نسل های بعد می باشد. به منظور حفظ و صیانت از آث ار تاریخی معماری، اصول و مبانی نظری در حیطه دانش مرمت معماری نگاشته شده است که پرداختن به هر اثر مستلزم کسب دانش در این حیطه می باشد. در زمینه تجارب موجود در مداخله در بافت های تاریخی نیز رویکردهای مختلفی وجود داشته؛ که هر کدام متناسب با نوع اثر و بافت تاریخی اتخاذ شده است . برای حفظ یک اثر معمار ی در گذر زمان علاوه بر حفاظت فیزیکی به میزان جریان زندگی در آن اثر و میزان تعامل اثر معماری با ادوار دیگر توجه شده است. این نوشتار به تحلیل برخی از رویکردهایی که در زمینه مداخله در بافت های تاریخی، مرمت آثار معماری و احیای آنان صورت گرفته، پرداخته است. بررسی صورت گرفته نشان دهنده آن است که همانگونه که هر اثر تاریخی معماری در برگیرنده دانش و هنری خاص می باشد، احیای آن در زمان های بعد نیز نیازمند دانشی در خور موجودیت آن اثر می باشد؛ به عبارت دیگر شناخت ویژگی ها و تغییرات در گذر زمان و موجودیت فعلی اثر معماری، سبب اتخاذ رویکرد متناسب تر جهت حفظ و احیای آن خواهد بود.

معماری، زمان، مداخله در بافت، احیا