نسرین جهانی بهنمیری - دانشجوی کارشناسی ارشد موسسه آموزش عالی روزبهان، ساری
راحله رستمی - استادیار معماری، عضو هییت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری

طراحی پارامتریک یا به بیان بهتر روش طراحی مقداری یکی از جریان های آوانگارد معماری است که از دهه های پیش آغاز و در حال گسترش است. و عنوان شیوه طراحی که زمینه های حفظ ارتباط بین الگوهای سنتی و مدرن را فراهم کرده مطرح می باشد. بدین صورت معماری وارد عرصه جدیدی شد که با برنامه نویسی و کدنویسی به تولید و ویرایش فرم می پردازد و اقدام به تولید پارامترهای متعدد کنترل کننده طرح نمود: پارامترهای کنترل کننده فرم و شکل، پارامترهای اندازه، پارامترهای جنس، نورپذیری و تا حد پارامترهای سازه ای، محاسباتی و نظایر آن. در طراحی پارامتریک بهترین پاسخ همیشه برای مسیله های طراحی مناسب نیست، بلکه طراحان همواره دسته ای از راه حل های بهینه و رضایت بخش را می خواهند. بستر بکر و گسترده پارامتریک، عرصه ای وسیع برای تصویر سازی ایده های پیچیده و شخصی معماران فراهم کرد. اما عرض اندام معماران جاه طلب، تنوع و پیچیدگی طرح ها را به مرز هایی فراتر از حد تصور رسانده است، به گونه ای که دیگر ابزارهای ساخت موجود پاسخگوی اجرای چنین طرح هایی نیست. نتیجه چنین رفتاری، بالا رفتن سرسام آور هزینه های تمام شده بناست. این پژوهش با هدف مروری بر معماری پارامتریک و بررسی چشم اندازها و آسیب های طراحی انجام گردیده؛ از تحقیقات کاربردی محسوب می شود زیرا به توسعه دانش کاربردی در زمینهٔ اصول و مبانی شیوه ای از طراحی معماری می پردازد.

معماری پارامتریک، روش طراحی مقداری، منطق الگوریتمی، نرم افزار های طراحی