بررسی بتن سبز سازه ای با استفاده از خاکستربادی و نانو سیلیس

بتن سبز برتری قابل توجهی در تاثیرات زیست محیطی و هزینه مواد دارد. استفاده از دوز بالای خاکستر بادی در بتن، رویکرد موثری برای کنترل میزان انتشار حرارت، کاهش هزینه مواد و افزایش پایداری است. با این حال، خاکستر بادی جایگزین بیش از 40 درصد از وزن بتن را در بر میگیرد ، اغلب در مرحله اولیه نشان می دهد قدرت فشرده سازی کم است، که مواد را محدود به برنامه های غیر سازه ای میکند. اگرچه رویکردهای مختلف برای افزایش قدرت پیشنهاد شده است، اما اثربخشی بعضی از روش ها به دلیل مصرف انرژی بالا و یا کم هزینه کردن قابل بحث است. هدف از این مطالعه افزایش مقاومت فشاری بتن سبز با استفاده از روش ساده و عملی کاهش نسبت آب و اضافه کردن نانوسلیس برای حفظ کارایی است. نمونه های خمیری برای کشف اثر نانوسلیس بر سیمان پرتلند با چهار درصد مختلف 2.5 ٪، 2٪، 1.5٪ و 1٪ جایگزین شد. خواص مکانیکی تا سن 90 روزگی ثبت شد و عامل کارآیی سیمان شدن خاکستر بادی ومقاومت نانوسیلیس مورد بررسی قرار گرفت. با نسبت مخلوط مناسب، حتی با 80٪ از گیرنده جایگزین با خاکستر بادی ، مقاومت فشاری ملات و بتن می تواند در سن 7 روزگی بیش از 40 مگاپاسکال و در سن 28 روزگی بیش از 60 مگاپاسکال باشد. در مقایسه با بتن m45، بتن ساختاری سبز پیشنهاد شده که باعث کاهش انتشارCO 2 حدود 70 درصد، کاهش انرژی تجسم شده بیش از 60 درصد و کاهش هزینه مواد 15 درصد است.

Keywords:

بتن سبز , خاکستر بادی , نانو سیلیس , قدرت فشاری , پایداری