بلال پناهی - استادیار، گروه مدیریت، دانشکده مدیریت اقتصاد حسابداری، دانشگاه پیام نور ، ایران
احمد خوش لسان - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت اجرایی دانشگاه پیام نور بابل

اتکاء بر سرمایه گذاری های خارجی در چارچوب قراردادهای نفتی با شرکت های نفتی بین المللی، راهکار مناسبی برای انتقال و توسعه فناوری در بخشی بالادستی صنعت نفت ایران نبوده و نخواهد بود مگر آنکه اولا رشد دانش بنیادین و دانش عملیاتی مرتبط با صنعت نفت کشور زمین های مناسبی برای جذب فناوری و توسعه آن فراهم کرده باشد و نانبا حضور فعال نهادهای تنظیم گر با اهداف نظارت، مدیریت و بهبود کارایی در بازار فناوری توانسته باشد زمینه های مناسبی فراهم آورد که بتوان از ظرفیت های جذب بنحو موثری بهره برداری نمود. بر این نکته تاکید شده است که شناخت دقیق بازیگران بازار فناوری و درک فرآیندهای تضعیف شر های نفتی بین المللی و تقویت شرکت های خدمات نفتی در انتقال و توسعه فناوری در بخش بالادستی نخستین گام در طراحی الگو های بهینه در سیاستگذاری های فناوری فنی در کشور است. علی رغم محوریت پیمانکاران در شناسایی نیازهای زنجیره عملیات نفتی به توسعه فناوری های مناسب و انتقال این نیازها به توسعرهندگان فناوری، در این مقاله به این تکه توجه شده است که محدودیت منابع مالی برای سرمایه گذاری در اشتغال و توسعه فناوری و نیز ضعف بهره برداری بهینه از ظرفیت های جذب اعضاء می کند که نهادهای تنظیم گر بازار فناوری کارآتر شوند و تفش موثرتری در مدیریت این بازار ایفا نمایند.

توسعه فناوری ، شرکت های نفتی، شرکت ملی حفاری، بخش بالادستی نفت