اثربخشی مداخلات عصبروانشناختی بر عملکرد ریاضی کودکان دارای بیش فعالی همراه با نقص توجه : مطالعه موردی

مقدمه: کودکان دارای بیش فعالی همراه با نقص توجه نسبت به همسالان عادی خود دارای عملکرد ضعیف تری در ریاضیات هستند. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر مداخلات عصب روانشناختی بر عملکرد ریاضی کودکان بیش فعال همراه با نقص توجه ADHD بود. روش: در این پژوهش از روش مطالعه موردی استفاده شد. جامعه آماری پژوهش کلیه کودکان پایه اول دبستان 6-7 ساله دارای اختلال بیش فعالی همراه با نقص توجه در سال 1393 شهر اصفهان بود. روش نمونه گیری در این پژوهش نمونه گیری هدفمند بود. آزمودنی ها در این پژوهش 2 کودک پایه اول ابتدایی بودند که به تشخیص روانپزشک علایم و نشانه های بیش فعالی همراه با نقص توجه را داشتند. ابزارهای این پژوهش برای گردآوری داده ها در موقعیت خط پایه، مداخله و پیگیری شامل پرسشنامه کانرز والدین، مقیاس هوشی وکسلر کودکان نسخه چهارم، آزمون پژوهشگر ساخته ریاضی و مصاحبه بالینی بود. یافته ها: یافته ها نشان داد که طی تحلیل دیداری نمودار داده ها بر اساس شاخص های آمار توصیفی و تحلیل دیداری، مداخله مورد نظر در مورد هر دو آزمودنی اثربخش بوده است به ترتیب با 83/33 PND و 66/66 برای آزمودنی های شماره 1 و . 2 نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که با مداخلات عصب روان شناختی عملکرد کودکان ADHD در ریاضی بهبود مییابد و می توان از این روش به عنوان یک روش مداخله ای و درمانی در آموزش مودکان دارای بیش فعالی همراه با نقص توجه استفاده نمود.

Keywords:

مداخلات عصب روانشناختی , عملکرد ریاضی , کودکان ADHD , مطالعه موردی