اثربخشی ورزش گوی رانی بر سلامت روان دانش آموزان ابتدایی مبتلا به سندروم داون

سندرم داون همراه با درجاتی از عقب ماندگی ذهنی واختلالات جسمی مانند مشکلات هورمونی،نقایص قلبی وعروقی،ضعف بینایی همراه است.ضعف بینایی می تواند عاملی تشدید کننده بر ضعف وتنبلی این افراد باشد.یکی از مهمترین رشته های ورزشی که در ایران برای این افراد مرسوم می باشد ورزش گوی رانی نام دارد.پژوهش حاضر باهدف مشخص نمودن میزان تاثیر ورزش گوی رانی بر سلامت روان دانش آموزان ابتدایی مبتلا به سندروم داون با ضعف بینایی می باشد.جامعه آماری این تحقیق شامل تمامی دانش آموزان پسرمقطع ابتدایی مبتلا به سندروم داون با ضعف بینایی در مدارس استثنایی شهرستان های غرب استان تهران است که 85نفرتعداد آن می باشد تعداد30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی در دوگروه کنترل 15 نفر و گروه شاهد(15نفر) جایگزین شدند.پرسشنامه سلامت روان GHQ28توسط مادران هریک از دانش آموزان در خصوص فرزند خود،بعنوان پیش آزمون تکمیل گردید و پس از آن به گروه آزمایش13جلسه 45دقیقه ای ورزش گوی رانی توسط مربی حاذق آموزش داده شد.ولی گروه کنترل آموزش خاصی دریافت نکردند،پس از اتمام جلسات آموزش،دوباره پرسشنامه مذکور توسط مادران هریک از دانش آموزان در خصوص فرزند خود و بعنوان پس آزمون تکمیل گردیدپس از تجزیه اطلاعات، یافته های پژوهش حاضر نشان داد که ورزش گوی رانی بر مولفه های علایم اضطراب،اختلال در کارکرد اجتماعی و افسردگی تاثیرمثبت و معنی داری دارد .P<0/05نتیجه این پژوهش نشان می دهد هرچه مشارکت دانش آموزان سندروم داون با ضعف بینایی در فعالیت های گروهی- ورزشی بیشتر باشد میزان برخورداری این افراد ازسلامت روان بیشتر محسوس می گردد

Keywords:

سندروم داون , سلامت روان , ورزش گوی رانی , ضعف بینایی