بررسی اثر آبیاری با دریا بر ویژگی های رویشی سه گونه مرتعی (یونجه، شبدر و فستوکا) در شرایط آب و هوایی شمال ایران (مطالعه موردی: شهرستان نور)

کمبود منابع آب و خشکسالی باعث شده است که استفاده از آب های نامتعارف به صورت گزینه ای قابل تامل مطرح باشد. کشاورزی با آب دریا یک ایده اما نوین به طور جدی در علوم کشاورزی مطرح شده است. تحقیق پیش رو به بررسی مقاومت سه گونه مرتعی به آبیاری با آب دریای خزر در شرایط گلدانی پرداخته است. گونه های انتخاب شده شامل یونجه (Medicago sativa)، شبدر برسیم (Trifolium alexandrium) و فستوکا (Festuca arundinacea) بود. گونه ها تحت تاثیر غلظت های مختلفی از آب دریای خزر شامل (0، 25، 50، 75 و 100 درصد) آب دریا قرار گرفتند. استفاده از تنش های شوری اثر معنی داری روی صفات گونه های مرتعی مورد مطالعه داشت. بطوری که افزایش تنش شوری موجب کاهش مقادیر صفات مورد مطالعه ( ارتفاع گیاه، وزن تر و خشک اندام های هوایی، وزن تر و خشک ریشه ) شده است. نتایج حاصله استفاده از آب دریای خزر نشان می دهد فقط کاربرد 25 درصد از آب دریا در مخلوط با آب شرب برای کشت گیاهان مرتعی با حداقل ویژگی نسبت به سیستم آبیاری با آب شیرین را فراهم و توصیه می شود.

Keywords:

آب دریا , آبیاری , دریای خزر , شبدر , شوری