احمدرضا نظری چروده - استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد آستارا
عباد رضاپور - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد واحد آستارا

مهدی اخوان ثالث (1306-1369) کار خود را در آغاز با شعر به سبک خراسانی آغاز کرد. با آنکه زاده ی خراسان و دلبسته ی میراث ادب کهن فارسی بود، خیلی زود راه نیما را پیدا کرد و به عنوان یکی از وفادارترین یاران وی با نشر مجموعه ی زمستان در سال 1335، نشان داد که به شکل تازه ی شعر حماسی و اجتماعی دست یافته است و در مجموعه ی آخر شاهنامه (1338) اوج شعر و شاعری خود را در واپسین سال های حیات نیما نشان داد. صلابت و سنگینی شعر خراسانی، زبان ادبی و رو به گذشته و در مجموع تخیل سرشار او از اشاره ها و سنت های حماسی و اساطیری کهن و علاقه ی ویژهاش به زبان حماسی و فکر فردوسی، سبک شاعری وی را متمایز از دیگر شاعران قبل و بعد از او می سازد. در پژوهش حاضر شعر زمستان اخوان از مجموعه ای با همین نام و با تکیه بر مفاهیم زیبایی شناسی در شعر فارسی مورد بررسی قرار گرفته است. بررسی های صورت گرفته در مورد این شعر نشان می دهد که شاعر توانسته با تکیه بر اصول زبانی و کلامی برجسته، شرایط جامعه خود را به نحوی زیبا و درخور به تصویر بکشد و برای این منظور، از نماد زمستان و سردی هوا نهایت استفاده را برده است.

زمستان، مهدی اخوان ثالث، زیبایی شناسی، اصول زبانی