داود زارع نژاد - مربی دانشگاه دریایی امام خامنه ای (مدظله العالی) نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی

محدودیت آب شیرین در جهان و افزایش جمعیت از یکسو و آلودگی منابع سطحی و زیرزمینی از سوی دیگر نگرانی عمده ای را برای دست اندرکاران آب به وجود آورده است. یکی از روش های تامین آب شیرین شیرین سازی آب دریا می باشد. شیرین سازی آب شور فرایندی است که طی آن املاح از آب شور دریا جدا می شود. این فرایند امروزه بویژه در مناطق خشک و نیمه خشک جهان از جمله حوزه خلیج فارس و جنوب ایران یکی از منابع عمده تامین آب می باشد به طوری که بیش از 40 درصد آب شیرین کن های دنیا در سواحل خلیجفارس در حال فعالیت می باشند.در اغلب این تاسیسات آب شیرین کن ها پساب ها به غیرعلمی ترین روش یعنی برگشت به دریا بعد ازشیرین آب کردن آب، آسیب های جبران ناپذیری را متوجه زیست بوم خلیج فارس می کنند. این فرایند صنعتی علیرغم سودمندی ها، دارای آثار منفی بر محیط زیست نیز می باشد، که از این جمله میتوان به اثرات ناشی از پساب تاسیسات شیرین ساری آب، مصرف انرژی بالا، تاثیر در بالابردن دمای آب ساحل، اشغال ساحل جهت نصب تاسیسات کارخانه به جای کاربری های تفریحی و توریستی، اثرات منفی بر سفره های آب، آلودگی ناشی از نشت مواد نفتی از تاسیسات کارخانه به ساحل، آلودگی هوا و مهم ترین اثرات، تاثیر زیست محیطی بر دریا توسط کارخانه های آبشیرینکن می باشد. در این مقاله اساس کار دستگاه های آب شیرین کن، اثرات زیست محیطی حاصل از پساب آنها بر آب سواحل به روش کتابخانه ای مورد بررسی قرار گرفته است و راهکارهای تقلیل اثرات سوء آنها ارایه گردیده است.

آب شیرین کن، اثرات زیست محیطی، پساب، خلیج فارس