نوید ندیمی - استادیار، بخش مهندسی عمران دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران
آرش غیبی - دانشجوی کارشناسی ارشد راه و ترابری دانشگاه شهید باهنر کرمان
امیرحسین زارع میرحسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد راه و ترابری دانشگاه شهید باهنر کرمان

امروزه سیستم های حمل و نقلی جهت کنترل و هدایت به انسان متکی بوده و عمده کنترل و هدایت وسایل حمل و نقلی توسط انسان انجام می شود. عامل انسانی جزء اصلی ترین عوامل در تصادفات رانندگی و آشفتگی جریان ترافیک است. لذا کاهش یا حذف نقش عامل انسانی از هدایت و کنترل وسایل نقلیه می تواند موجب افزایش ایمنی و نیز بهبود جریان ترافیک گردد. از طرفی حذف عامل انسانی باعث انعطاف ‎پذیرتر شدن سیستم های حمل و نقلی می شود. در کشورهای پیشرفته دنیا ایده های متنوعی در زمینه خودروهای تمام هوشمند و یا با هوشمندی بالا ارایه شده که بعضی از آنها به صورت عملی پیاده سازی شده است. موضوع وسایل نقلیه هوشمند کاملا جدید، پرکاربرد و چالشی است. بگونه ای که نظرات مثبت و منفی زیادی پیرامون آن مطرح شده و نیازمند بررسی بیشتر است. این مقاله در نظر دارد تا با معرفی سیستم های حمل و نقل هوشمند مزایا، معایب و چالش های پیش روی بکارگیری این خودروها را بطور کامل ارزیابی نماید. همچنین براساس نتایج این ارزیابی ها استفاده از آنها در ایران نیز بررسی خواهد شد.

ایمنی، خودروی هوشمند، حمل و نقل، جریان ترافیک