اسماعیل آیتی - استاد تمام، عضو هییت علمی موسسه آموزش عالی اقبال لاهوری مشهد
امیرحسین کلانتری - دانشجوی کارشناسی ارشد راه و ترابری

خواندن و نوشتن پیام حین رانندگی مقوله ای از حواس پرتی است که از اوایل دهه 2000 میلادی شیوع پیدا کرده و با آثار مخرب خود بر عملکرد رانندگان به چالشی پیش روی کارشناسان و متخصصین ایمنی راه تبدیل شده است. با ورود تلفن های همراه هوشمند در سال 2007 این مشکل شدت یافته و دامنه ی آن از سرویس پیامک به شبکه های اجتماعی، وبگردی و سایر امکانات مشابه گسترش یافته است. هدف این مقاله بررسی مطالعات مرتبط با این پدیده و شناسایی دسته ای از پارامتر های ضروری برای انجام یک رانندگی ایمن است که ارسال و دریافت پیام و سایر تکالیف نوشتاری و خواندنی تلفن همراه بر آن ها بیشترین اثر مخرب را می گذارد. بررسی مطالعات نشان داد که ارسال و دریافت پیامک بیشترین اثر را بر زمان واکنش، موقعیت طولی و عرضی خودرو در خط عبور و درصد برگرداندن چشم ها از راه می گذارد. گوشی های لمسی در تمامی مطالعات عملکرد ضعیف تری نسبت به گوشی های صفحه کلید دار داشتند.

تلفن همراه هوشمند، ایمنی ترافیک، تصادفات، عملکرد رانندگی، سرویس پیامک