میرپویا ناصری علوی - دانشجوی دکتری عمران-مهندسی و مدیریت ساخت، گروه مهندسی عمران، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
احسان علوانی - کاندیدای دکتری عمران- مهندسی و مدیریت ساخت، گروه مهندسی عمران، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران

عموما خطر مرگ و میر ناشی از تردد در مناطق روستایی بسیار بیشتر از مناطق شهری است. تعدادی از تحقیقات، معیارهایی از قبیل طراحی جاده، نزدیکی خدمات اورژانس وعوامل انسانی را به عنوان عوامل موثر در این زمینه معرفی کرده اند. در این تحقیق به بررسی سهم بالقوه طرز نگرش و نقش رانندگان روستایی پرداخته شده که می تواند زمینه ساز افزایش خطر تصادفات مرگبار در مناطق روستایی باشد. در این مقاله به بررسی تفاوت ها بین رانندگان روستایی و شهری توسط گزارش های خودشان، به لحاظ خطراتی که به خاطر رفتارشان در رانندگی آنها را در معرض تصادفات مرگبار قرار داده و همچنین به نظرسنجی در مقیاس بزرگ درباره طرز برخورد و نگر رانندگان درباره ابزار و طرح های ایمنی پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد که رانندگان روستایی رفتار پرخطرتری دارند، مانند نبستن کمربند ایمنی. زیرا آنها درک کمتری از خطرات همراه با چنین رفتارهای دارند. همچنین نتایج نشان می دهد که نوع وسیله نقلیه ( وانت باربری در مقایسه با سواری) می تواند در استفاده از کمربند ایمنی موثر باشد. البته رانندگی تحت تاثیر الکل نیز بر ایمنی و تعداد حوداث تاثیرگذار است. رانندگان روستایی به ابزارها و طرح های ترافیکی که توسط دولت حمایت و اجرا می شود نسبت به همتایان شهری خود، اهمیت کمتری می دهند. این مطالعه نقش عامل انسانی را در تصادفات مرگبار روستایی مشخص نمود و پیشنهاداتی را برای توسعه ی طرح های ایمنی ارایه داده است که این طرح ها و ابزارها با توجه به عوامل روانی- اجتماعی تعریف شده در فرهنگ روستایی طراحی شده است.

ایمنی ترافیک، فرهنگ، عوامل مرگ و میر، روستایی، شهری