صابر خان جانی قاضی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه شیراز
کوثر شفعتی - دانشجوی کارشناسی شهرسازی دانشگاه شیراز

از دهه ی 1980 به بعد موضوع جدیدی در مدیریت و برنامه ریزی شهری مطرح شد و آن توجه به نقش مقامات محلی و شورای شهر و شهروندان به عنوان سرمایه های اجتماعی شهرها بود. مشارکت در کشور ما پدیده جدیدی نیست. با این حال امروزه با رشید شهرنشینی و به دنبال آن تغیر الگوهای مشارکت، لزوم بازبینی در این مفهوم و ارایه الگوهایمتناسب با نیازهای امروزی شهروندان، کاملا محسوس است. طرح های توسعه شهری و بالتبع آن طرح ها و پروژه های نوسازی در طول چند دهه اخیر تحت تاثیر تغییرات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی در سطح جهان، و اثرات نامطلوب طرحهای تخریب و نوسازی وسیعی که در نقاط مختلف جهان اتفاق افتاد، تحولات گستردهای یافته اند. این پروژه هاتحت تاثیر این تحولات از طرح های کالبد محور به طرح هایی بر پایه مسایل اجتماعی و به عبارت دیگر اجتماع محور تبدیل شدند. با این تغییرات طرح ها به سمت هر چه مشارکتی تر شدن پیش رفتند. روند طی شده در طرح مرمت بازار عودلاجان که درنهایت به موفقیت نسبی رسیده است، نسبت به طرح بهسازی و نوسازی پیرامون حرم مطهر امام رضادر مشهد، نزدیکی بیشتری به موارد بیان شده در بحث نظری برای پیشبرد مشارکت دارد