پرستو کریم پور - دانشجو کارشناسی ارشد دانشگاه غیرانتفاعی صایب ابهر، مدرس دانشگاه غیرانتفاعی صایب ابهر
رسول پهلوان پور - دانشجو کارشناسی ارشد دانشگاه غیرانتفاعی صایب ابهر، مدرس دانشگاه غیرانتفاعی صایب ابهر
رضا حیدری - دانشجو کارشناسی ارشد دانشگاه غیرانتفاعی صایب ابهر، مدرس دانشگاه غیرانتفاعی صایب ابهر

امروز عصر تحرک و خودنمایی کودکان روز به روز کوچک تر و محدودتر می شود. بزرگسالان آگاهانه یا ناآگاهانه در بسیاری از موارد شهرها را برای برآوردن نیازهای روزمره خود ساخته و آماده می کنند، در شهرهای امروزی جایگاه مناسبی برای کودکان تعریف نشده است. طراحی فضای کودک که با توجه به ویژگی های ذهنی، رفتاری و شناختی کودک و با به کارگیری رنگ ها و فرم های مناسب با تاکید بر قابلیت های محیطی موثر بر ذهن و رفتار کودک، فضایی براساس روحیات و نیازهای کودک که کلیه ابزارهای اصلی اجرای همانند فضا، مقیاسف رنگ، تناسب نور، جنسیت برای کودک طراحی شده باشد. از این رو با بهره گیری از روش میدانی به ارزیابی و کشف استعدادها و به کارگیری استعدادهای کشف شده از طریق آموزش، فضایی پویا و سیال که در وهله اول برای کودکان جذاب و دعوت کننده باشد تا به جستجو و کنکاش وا دارد، مکانی که کودکان در آن احساس راحتی و امنیت داشته باشد و حرکت در هر جایی در آن برای کودکان امکان پذیر و توام با تجربه های نو باشد، می پردازیم. هدف از نگارش این مقاله اهمیت دادن به فضای کودکان در شناخت بهتر محیط برای افزایش خلاقیت ومکان مناسب برای رشد پرورش استعداد و خلاقیت و هوش نسل فرد و در نتیجه ارتقاء سطح فکری، علمی فرهنگی جامعه است.

ارتقاء خلاقیت کودکان، معماری و کودک، استعدادیابی کودکان