ابراهیم رواحی - دانشجوی ارشد مهندسی معماری از موسسه آموزش عالی آفاق ارومیه
سیاوش جعفر حرثی - دانشجوی ارشد مهندسی معماری از موسسه آموزش عالی آفاق ارومیه

طبعیت بزرگترین معماری جهان هستی ما در طول هزاران سال برای ادامه و ارتقا بقاء زندگی توانسته است که مطابق نیازهای خود تغییرات لازم را در ساختار موجودات خود اعمال نماید و لذا انسان با بهره گیری و اکتشاف و تحقیق از نتایج اندوخته های طبعیت هر روزدر حال بهبود زندگانی خود می باشد و دانش معماری در این میان بیشترین تبادل و هماهنگی بین طبیعت را دارد و معماری از طریق الگو برداری ازانواع ساختار های تغییرپذیر هر روز بهترو زیباترمی گردند. اینگونه ساختارها عموما از مصالحی صلب یا الاستیک یا ترکیبی از این دو تشکیل شده اند، اما توسعه مصالح جدید در عرصه معماری و نو بودن این گونه سازه ها باعث گردیده پاسخ به بسیاری از مسایل وسوالات مربوط به آنها، مطالعه و پژوهش های جدیدی را طلب کند که یکی ازمهم ترین این سوالات به مکانیسم های مناسب برای تغییر پذیری آنها مربوط می شود. در این مقاله سعی شده تابا رویکردی (بایونیکی) به یافتن پاسخ هایی مهم از طبیعت برای مکانسیم های مولد شکل پذیر فرم در این ساز ه ها پرداخته شود. در این مسیر با بکارگیری فرایندی سلسله مراتبی و علمی، سعی به یافتن الگوهایی مناسب ازطبیعت، استخراج ایده ها ازاین الگو ها و ارایه مثال هایی عملکردی با ایده های به دست آمده است. در این مسیر دو روش برای انتقال قوانین طبیعت به معماری پیشنهاد گردیده که می تواند مورد توجه علاقه مندان و محققان در این زمینه واقع گردد.

ساختارهای تغییرپذیر، تبدیل شونده، سازه های جمع شو، بایونیک، مدل های فیزیکی، الگوهای هندسی