فاطمه سالاری - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده علوم قرآنی زابل
معصومه صبابکی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده علوم قرآنی زابل

آموزش قرآن کریم در طول زمان با اهداف و روش های مختلفی تعلیم داده می شد. در عصر نزول پیامبر(ص) با شیوه های گوناگون و متناسب با استعداد هرشخصی قرآن را به مخاطبان آموزش می دادند. این امر نسل به نسل امتداد پیدا کرد و در هر سرزمینی مراحل مختلفی را طی کرد. در ایران آموزش قرآن برای نخستین بار در خانه و سپس درمکتب خانه ها به صورت عمومی تدریس می شد اما با گذشت زمان و با تاسیس دارالفنون، تدریس قرآن در آموزش و پرورش در مسیر تحولات تاریخی اندک اندک جنبه نهادی به خود گرفت و سبب گردید بیشتر وظایف از نهاد خانواده به نهاد آموزش انتقال پیداکند. در عصر اسلامی آموزش های دینی و به ویژه تدریس قرآن کریم جلوه های درخشانی ازخود درمدارس ابتدایی نشان داده است به گونه ای که آموزش قرآن کریم به صورت مستقل و جداگانه ازدروس دینی تدریس می شود. هدف از آموزش قرآن در مدارس ابتدایی با هدف رو خوانی و روانخوانی انجام می گرفت ولی از سال 1371 به بعد فلسفه آموزش قرآن در مقطع ابتدایی تغییر کرد و هدف اصلی در کنار روخوانی و روانخوانی، مفاهیم آیات الهی شد. با بررسی توصیفی و تحلیلی این موضوع می توان گفت این تغییر نگرش در فلسفه آموزش قرآن در مقطع ابتدایی، از سال 1391 تا به امروز، موجب توجه جدی به موضوع انس با قرآن کریم و علاقه به یادگیری آن در تمام مسایل اعم ازتعیین اهداف، محتوا، روش های تدریس و شیوه های ارزیابی شده است. به طوری که دانش آموزان مقطع ابتدایی در سال 1396در زمینه یادگیری دروس قرآنی از انگیزه بالاتری نسبت به سالهای قبل برخوردارهستند.

فلسفه، آموزش قرآن، سیر تطور، مقطع ابتدایی