بررسی نیمرخ آمادگی جسمانی و آنتروپومتریکی دوندگان نیمه استقامت استان سیستان و بلوچستان با دوندگان نخبه کشوری

برای پیشرفت در حوزه های مختلف ورزش قهرمانی و فتح قله های افتخار در میادین ملی و بین المللی، ناگزیریم خصوصیات ورزشکاران و قابلیت های بالقوه آنها را بشناسیم. از جمله عواملی که تاثیر عمیقی بر عملکرد ورزشکاران می گذارد، داشتن آمادگی جسمانی مناسب و شاخص ها آنتروپومتریکی برای فعالیت در رشته مورد نظر و همچنین پیشرفت در آن می باشد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه آمادگی جسمانی و ویژگی های آنتروپومتریکی در دوندگان نیمه استقامت استان سیستان و بلوچستان و دوندگان نخبه کشوری انجام شده است. جامعه مورد پژوهش کلیه دوندگان نیمه استقامتی کشوری و استان سیستان بلوچستان بود که 24 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه 12 نفره شامل دوندگان نیمه استقامتی استان سیستان بلوچستان و دوندگان نخبه کشوری قرار گرفتند. در بخش اجرایی پژوهش آزمون هایی جهت اندازه گیری آمادگی جسمانی از آزمودنی ها به عمل آمد که در 5 بخش استقامت عضلانی، توان عضلانی، سرعت، چابکی و انعطاف پذیری قرار گرفتند. شاخص های آنتروپومتریکی در سه بخش طول ، محیط و عرض اندام ها به عمل آمد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آزمون t مستقل تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که آزمودنی های دو گروه در مولفه های پرش عمودی، استقامت عضلات پا، استقامت عضلات شکم، قدرت انفجاری پا، سرعت و چابکی تفاوت معناداری را با یکدیگر داشته اند ولی این تفاوت در بین مولفه های انعطاف پذیری و استقامت عضلات بالا تنه مشاهده نشد. در بخش ویژگی های آنتروپومتریکی نیز نتایج نشان داد که قد نشسته، طول ران، طول ساق پا، محیط ساعد، محیط مچ دست، عرض لگن و عرض مچ پا تفاوت معناداری با یکدیگر دارند که براساس میانگین های گزارش شده برتری در این شاخص ها با گروه ورزشکاران نخبه کشوری بود. همچنین نتایج نشان داد که در مولفه های طول ساعد، طول بازو، طول کف دست، محیط بازو، محیط شکم، محیط ران، محیط زانو، محیط ساق پا، محیط مچ پا، محیط باسن، محیط، عرض شانه، عرض زانو و عرض مچ دست تفاوت معناداری بین آزمودنی های دو گروه وجود ندارد.

Keywords:

آمادگی جسمانی , ویژگی های آنتروپومتریکی , دوی نیمه استقامت