فریدون خاوریان - دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزش دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر
یاسر کاظم زاده - دکتری فیزیولوژی ورزش، استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر
ولی الله شاهدی - دکتری فیزیولوژی ورزش، عضو هییت علمی دانشگاه پرند
اکرم آژنده - دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزش دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر

محدودیت جریان خون (BFR: Blood Flow Restriction)، یک روش جانبی در اجرای تمرینات ورزشی مثل، پیاده روی، دوچرخه سواری، دویدن و تمرین مقاومتی می باشد (10). از آنجا که بی تمرینی باعث کاهش قابلیت های کسب شده می شود (7)، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین مقاومتی همراه و بدون محدودیت جریان خون و اثر دو هفته بی تمرینی بر قدرت و استقامت عضله دو سر بازو می باشد. روش شناسی: در این پژوهش 16 مرد جوان سالم بدون سابقه تمرین مقاومتی به دو گروه تمرین سنتی پر شدت (HR-non BFR) و تمرین مقاومتی کم شدت با محدودیت جریان خون (LR-BFR)، تقسیم شدند. آزمودنی ها دارای میانگین سن 3 / 2 ± 89 / 23 ، میانگین قد 20 / 4 ±176 و میانگین وزنی 80 / 4 ± 70 / بودند. تمرینات در گروه LR-BFR با شدت 20% یک تکرار بیشینه، 20 تکرار، در 3 سنت و در گروه HR-non BFR با شدت 80-70% درصد یک تکرار بیشینه و با تعداد تکرار 12-8 تکرار در 3 ست به مدت 2 هفته و برای 6 روز در هفته اجرا شد. برای بررسی داده ها از آزمون تحلیل واریانس یه راهه و در صورت معنی داری از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. همچنین برای مقایسه ی تغییرات پس از 2 هفته تمرین و 2 هفته بی تمرینی در بین گروه ها از آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج حاکی از افزایش معنی دار قدرت و استقامت در هر دو گروه بود. افزایش قدرت و استقامت در گروه BFR به طور معنی داری بیشتر از گروه دیگر بود. کاهش قدرت در اثر بی تمرینی در گروه BFR معنی دار و در گروه دیگر غیر معنی دار بود. اما استقامت در هر دو گروه کاهش معنی داری داشت. بین دو گروه در میزان کاهش استقامت عضله دو سر بازویی تفاوت بود و کاهش در گروه تمرین غیر انسدادی به حدی بود که به مرحله پیش از تمرین بازگشت. نتیجه گیری: احتمالا دلیل تفاوت معنی داری در افزایش قدرت و استقامت در دو گروه به تفاوت مسیرهای منجر به سازگاری در این دو نوع تمرین باز می گردد.

تمرین مقاومتی، تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون، بی تمرینی، قدرت، استقامت عضلانی