محسن توکلی - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بجنورد، گروه تربیت بدنی، بجنورد، ایران
صابر ملیحه - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بجنورد، گروه تربیت بدنی، بجنورد، ایران

هدف از انجام این تحقیق مطالعه تاثیر هشت هفته تمرین دویدن به جلو و دویدن به عقب بر تحمل ناکامی و افسردگی بیماران سرطانی بود. روش این تحقیق نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری این پژوهش، کلیه بیماران سرطانی شهر بجنورد بالغ بر 1580 نفر است که در مزان اجرای پژوهش عضو انجمن سرطان عطوفت بجنورد بودند. حجم نمونه مورد مطالعه با توجه به روش تحقیق 60 نفر بطور تصادفی انتخاب شدند برای جمع آوری داده ها از 2 پرسشنامه 13 سوالی افسردگی بک (1972) ، 35 سوالی تحمل ناکامی هارینگتون (2005) استفاده گردید همچنین بیماران سرطانی هشت هفته و هر هفته دو جلسه در آزمایشگاه فیزیولوژی در هر جلسه بر روی تردمیل با شیب متغیر قرار گرفتند که دویدن به جلو و دویدن به عقب را تمرین کردند. داده های به دست آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تی همبسته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: 8 هفته تمرین دویدن به جلو و دویدن به عقب بر میزان تحمل ناکامی و افسردگی بیماران سرطانی تاثیر دارد و بین تحمل ناکامی و افسردگی بیماران سرطانی ارتباط معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: فرد متعاقب تشخیص سرطان دچار افسردگی ناشی از ترس غیر واقعی از مرگ می گردد. از این رو پیشگیری از بروز افرسدگی در مبتلایان به سرطان ضروری می باشد که این امر می تواند از طریق فعالیت ورزشی و دویدن و افزایش تحمل ناکامی صورت پذیرد زیرا ورزش و تحمل ناکامی در سلامت جسمانی و روانی بسیار موثر بوده و موجب افزایش مقاومت طبیعی بدن در برابر بیماری ها می شود.

دویدن رو به جلو، دویدن رو به عقب، افسردگی، تحمل ناکامی