پیش بینی میزان خودپنداره و سازگاری اجتماعی بر حسب میزان اوقات فراغت ورزشی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان ایزدخواست

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی میزان خودپنداره و سازگاری اجتماعی بر حسب میزان اوقات فراغت ورزشی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان ایزدخواست انجام گردید. روش این پژوهش توصیفی همبستگی بود که به روش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری این تحقیق کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهر ایزدخواست در سال تحصیلی 95-94، به تعداد 221 نفر بودند. با استناد به جدول کرجسی و مورگان تعداد 140 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های اوقات فراغت ورزشی، خودپنداره و سازگاری اجتماعی استفاده شد. پس از تایید روایی صوری پرسشنامه ها توسط متخصصین، پایانی سوالات از طریق روش آماری آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت. این ضریب برای پرسشنامه اوقات فراغت ورزشی 0/91، پرسشنامه خودپنداره 0/88 و پرسشنامه سازگاری اجتماعی 0/84 برآورد گردید. برای تجزیه و تحلیل یافته های این تحقیق از آزمون رگرسیون چندگانه استفاده گردیده است. نتایج تحقیق نشان داد که مدل رگرسیونی چندگانه خودپنداره در مدل برابر 0/24 شده است یعنی رگرسیون خطی چندگانه، به تنهایی حدود 6 درصد از کل تغییرات را توجیه می کند. همچنین مدل رگرسیونی چندگانه سازگاری اجتماعی در مدل برابر 0/34 شده است یعنی رگرسیون خطی چندگانه، به تنهایی حدود 12 درصد از کل تغییرات را توجیه می کند.

Keywords:

اوقات فراغت ورزشی , خودپنداره , سازگاری اجتماعی , دانش آموزان