بررسی شیوع آسیب های ورزشی رشته ژیمناستیک و شیوه های خود درمانی آن در ژیمناست های دختر

هدف از پژوهش حاضر بررسی شیوع آسیب های ورزشی رشته ژیمناستیک و شیوه های خود درمانی آن در ژیمناست های دختر می باشد. روش تحقیق توصیفی است و جامعه آماری این تحقیق را کلیه ژیمناستیک کاران زن ایران ( سال 1394 ) تشکیل می دهند و نمونه تحقیق شامل ورزشکاران ژیمناستیک کار حاضر در مجمع عمومی فدراسیون و مسابقات قهرمانی کشور و انتخابی تیم ملی بود. ابزار اندازه گیری این پژوهش شامل پرسشنامه ای محقق ساخته است که بر اساس اهداف تحقیق و تجارب تحقیقات مشابه می باشد که با نظر استاد راهنما تهیه گردیده است و سپس پایایی آن از طریق مطالعات مقدماتی و آزمون آلفای کرونباخ (a=0/89)، مورد سنجش قرار گرفته شد. جهت توصیف متغیرهای تحقیق از روش آمار توصیفی ( جدول توزیع فراوانی، درصد، میانگین، انحراف استاندارد و شکل ) استفاده شده است. جهت مقایسه دیدگاه گروه های مورد مطالعه از روش آمار استنباطی ( تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی توکی ) استفاده شد. یافته های پژوهش حاضر نشان داد که فراوانی شرکت کنندگانی که از خود درمانی رضایت داشته اند برابر با 126 مورد یا 72.8 درصد می باشد و مربی بیشترین درصد توصیه خود درمانی را به شرکت کنندگان در این مطالعه داشته است. همچنین یافته ها نشان داد که اندام های تحتانی و فوقانی بیشترین آسیب دیدگی را به خود اختصاص داده اند و آسیب های استخوانی و عضلانی تاندونی بیشترین آسیب دیدگی را به خود اختصاص داده اند و فراوانی آسیب های زمان تمرین به مراتب از زمان مسابقه بیشتر بوده است.

Keywords:

آسیب های ورزشی , خود درمانی , ژیمناستیک , ورزشکاران دختر