عنوان : اثریخشی معنویت درمانی گروهی بر تاب آوری دختران آسیب دیده اجتماعی

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی معنویت درمانی گروهی بر تاب آوری دختران آسیب دیده اجتماعی است.به این منظور 20 نفر از دختران آسیب دیده اجتماعی ساکن یکی از مرا کزآسیب های اجتماعی مشهد انتخاب شدند،10نفر گروه آزمایش و10نفر در گروه کنترل با روش نمونه گیری در دسترس قرار گرفتند.گروه آزمایشی در طی8جلسه ،هفته ای 2بار به مدت یک ساعت و چهل و پنج دقیقه تحت معنویت درمانی گروهی قرار گرفتند .گروه شاهد این مداخله را در یافت نکردند. ابزارهای پژوهش:پرسشنامه تاب آوری،کونور – دیویدسون می باشد.که آزمودنی ها قبل و بعد از اجرای مداخله به آنها پاسخ دادند.داده ها با استفاده از برنامه آماری spss از طریق تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج نشان داده است که معنویت درمانی گروهی بر تاب آوری دختران آسیب دیده اجتماعی تاثیر معنادار داشته است و معنویت درمانی روش مناسبی در جهت افزایش تاب آوری دختران آسیب دیده اجتماعی است. با علم به شیوع بالای آثار بسیار مخرب وارد شده بر دختران آسیب دیده اجتماعی ،این روش برای درمان و کاهش پیآمدهای این آسیبها و تاب آوری افراد آسیب دیده اجتماعی میتواند موثر باشد.

Keywords:

معنویت درمانی گروهی , تاب آوری , دختران آسیب دیده اجتماعی