مصطفی خوشروی غیاثی - دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز

معماری ایران از تاریخ حکمت اصول و بویژه پدیده های شگرف هنرهای معنوی سخن می گوید و هنرهای وابسته مانند گچ بری، نقاشی، طاقبندی، گنبد، مناره و.... در ادوار اسلامی رشد فراوانی پیدا کردند. در دوران نسبتا طولانی و تاثیرگذار حکومت تیموریان در ایران، سرزمین تیمور به سرزمین امپراتوری و نواحی توف به تقسیم می گردید و تیمور عملا تمام معماران، هنرمندان و پیشه وران و صنعتگران ماه را از کلیه بلاد تحت امر خود به سرزمین مرکزی امپراتوری خویش یعنی سمرقند و بخارا (ازبکستان امروزی) آمده بود و یکی از پررونق همین دوره های هنر اسلامی دوره تیموریان می باشد که علاقه آن ها به خواندن بسیار زیاد بود و هنر نگارگری یا نقاشی ایرانی و نیز خوش نویسی در این دوره از تاریخ ایران به شکوفایی قابل توجهی دست یافت و به عنوان یکی دیگر از ویژگی های معماری سایر نقاط برشمرد. اما آنچه مسلم است میل به عظمت گرایی در سازه ها و تزیینات متنوع می باشند و معماری این دوره نظامی منسجم و پنج تیمی مستحکم بود و در این مقاله به بررسی بناها، مصالح و تزیینات دوره تیموری می پردازیم تا با معماری پر از عظمت این تور آشنایی پیدا کنیم و چند نمونه از بی شمار بناهای این دوره مانند (مسجد جامع هندوالان، مدرسه دودر در مشهد و مسجد جامع و مدرسه گوهرشاد در هرات) را نام برد و توضیحاتی درباره تزیینات، ساخت و مصالح این بناها آورده شده است. این بررسی براساس روش توصیفی - تحلیلی تاریخی به ثمر رسیده است از اطلاعات با مطالعات کتابخانه ای نیز حاصل شده است.

معماری تیموری ، مصالح ، مسجد ، تزیینات