فاطمه یدالهی - گروه مهندسی معماری،واحد صفادشت،دانشگاه آزاد اسلامی،تهران
مجتبی فرهمندیان - گروه مهندسی معماری،واحد صفادشت،دانشگاه آزاد اسلامی،تهران

دوران کودکی یکی از مهم ترین دوران زندگی انسان است و آنچه کودکان از فضای اطراف خود دریافت می کنند بیشتر از بزرگ سالان است درنتیجه تاثیر بیشتری از فضا می پذیرند در این میان فرم زبان فضاست و طراحان و معماران از طریق طراحی فرم مفهوم فضا را انتقال می دهند ازاین رو استفاده از فرم های مناسب معین که با محتوا فضا هماهنگ باشند می تواند با تاثیر بر روی ذهنیت کودک موجب افزایش رشد فکری و یادگیری او شود درنتیجه هدف تحقیق پیش رو تاثیر فرم در فضای معماری بر روی کودک و تاثیر آن بر ارتقاء یادگیری او می باشد. درواقع می توان فرم را به عنوان ابزاری کار در اختیار طراحان و معماران قرار دارد با توجه به اینکه کودک تجربه خاصی از زندگی ندارد و از فرم ها و اشکال و فضا مفهوم کلی دریافت می کند و تاثیرپذیر از محیط است درنتیجه استفاده از فرم های مناسب در طراحی فضا با توجه به تاثیر هر فرم ،مثلا فرم های بی قاعده که کودک را وادار به خیال پردازی می کند و او را تحت تاثیر قرار می دهد این تاثیر اگر در جهت رشد فکری کودک باشد درنتیجه باعث افزایش یادگیری او می شود. روش انجام مطالعات به صورت مطالعات کتابخانه ای و بهره گیری از ضوابط طراحی برای کودکان می باشد بر این اساس روش استفاده شده در این نوشته توصیفی است.

فرم ، فضای معماری ، کودک ، یادگیری