بررسی اثر اضافه کردن افزودنی معدنی و صنعتی به مخلوط آسفالتی و تاثیر آن بر پدیده ی عریان شدگی

روسازی راه، سازه ای است صلب یا ارتجاعی که روی بستر طبیعی و یا اصلاح شده ی راه، با هدف بوجود آوردن یک سطح هموار و در عین حال با ایمنی کافی برای استفاده کنندگان از راه و فرودگاه احداث میگردد. هدف اصلی از اجرای روسازی، کاهش تنشهای ناشی از بار چرخ خودروها به میزان قابل تحمل برای خاک بستر با افزایش سطح باربر میباشد. از میان انواع روسازی صلب و ارتجاعی به دلیل وجود منابع سرشار نفت و تولید قیر نسبتا ارزان در کشور امروزه اغلب از روسازیهای انعطافپذیر در احداث راه های بین شهری و خیابانهای درون شهری استفاده میگردد.. هزینه بالای ساخت راه، مهندسان را بر آن داشته است تا با ترمیم راه های در آستانه خرابی، هزینه ها را به حد قابلتوجهی کاهش دهند. یکی از خرابی رایج در روسازی آسفالتی حساسیت رطوبتی مخلوط آسفالتی میباشد که درنتیجه آن عریان-شدگی رخ میدهد .عریانشدگی بهعنوان یک خرابی رایج روسازی شناخته میشود که سبب جدایی قیر و سنگدانه ها میشود. این خرابی در اثر پیوند ضعیف بین سنگدانه و قیر رخ میدهد. تراکم تحت بارگذاری، ویژگیهای سنگدانه و قیر و مشخصات افزودنیهای ضدعریانشدگی درون مخلوط آسفالتی، میتواند این مشکل را برطرف کند. هدف این مطالعه که براساس روش توصیفی تدوین گشته است ، بررسی اثر افزودنیهای مختلف ضدعریان شدگی روی مخلوطهای آسفالتی میباشد. نتایج نشان داده است که اضافه کردن افزودنیها حساسیت رطوبتی مخلوط آسفالتی را کاهش میدهد. همچنین ،آهک بهترین عملکرد را در مقایسه با سایر افزودنیها در تقابل با عریان شدگی دارد.

Keywords:

عریان شدگی , حساسیت رطوبتی , آهک , خاکستربادی