بررسی جامعه شناختی دیوارنگارهای شهری سه منطقه شیرازبر اساس نظریه ساختار اجتماعی بوردیو

دیوارنگاری به عنوان یکی از عوامل بصری در محیطهای شهری امکانات مختلفی برای برقراری ارتباط با فضاهای خیابانی ایجاد میکند .شهروندان به عنوان مخاطبان مورد هدف، نقش بسیار مهمی در ارایه هر عنصر بصری در فضا دارند. برای ارتقای کیفیت بصری و ادراک حسی آنان در فضاهای شهری از بارزترین نمودهای بصری دیوارنگارهای بناهای شهری است. بوردیو، جامعهشناس و مردمشناس فرانسوی ،ساختار اجتماعی و سرمایه هایی برای هر جامعه تعریف میکند؛ یکی از آنها، سرمایه فرهنگی است. سرمایه فرهنگی ) یا همان شیوه زندگی( هر شهروندی شامل مهارتهای خاص، سلیقه، نحوه سخن گفتن، مدارک تحصیلی میشود، مطابق با این نظریه برای شهروندان طبقه های مرفه، متوسط و مردمی در نظر میگیرد. هدف از پژوهش بررسی ادراک مخاطبان سه منطقه شیراز )مرفه، متوسط و مردمی( از دیوارنگارهایی این مناطق است. سوالات پژوهش این است مطابق با نظریه بوردیو، ادراک شهروندان از نقاشی دیواری سه منطقه )مرفه ،متوسط و مردمی( شهر شیراز چگونه است و به چه میزان نقاشیهای دیواری بناهای سه منطقه با فرهنگ شهروندان عبوری آن مناطق متناسب است این پژوهش کاربردی و روش گردآوری اطلاعات کتابخانهای، میدانی از طریق مصاحبه و روش توصیفی-تحلیلی برای بیان محتواها بکار رفته است. یافته های تحقیق نشان میدهد ادراک مخاطبان ربطی به طبقه مرفه، متوسط و مردمی یک جامعه ندارد و بر مبنای پیشداشتهای ذهنی خود و سرمایه فرهنگی )شیوه زندگی( هر شهروندی که شامل مهارتهای خاص، سلیقه، نحوه سخن گفتن ،مدارک تحصیلی میشود با دیوارنگارها و فضای شهری ارتباط برقرار میکنند. زیباشناختی هر نقاشی بر مبنای سرمایه فرهنگی مخاطب و سلیقه او تعریف میشود که در هر سه طبقه یکسان بوده است؛ محتملا به معنای یکی دانستن همه شهروندان و نقض تیوری مخاطبان بی هنر در هر طبقه از سوی نقاشان و متولیان زیباسازی شهر میباشد. به عبارتی حاکی از نخبه پنداشتن شهروندان در هر طبقه است.

Keywords:

دیوارنگاری , شیراز , نظریه بوردیو , سرمایه فرهنگی