شبیه سازی انتشار آلاینده خروجی از دودکش کارخانه سیمان صوفیان تبریز با استفاده از نرم افزار Screen view

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 720

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

CAUCONF01_0463

تاریخ نمایه سازی: 30 شهریور 1397

Abstract:

صنعت سیمان یکی از تولیدکنندگان پیشرو گازهای گلخانه ای خصوصا گاز کربن دی اکسید میباشد. اگرچه فن آوری بهره وری انرژی در صنعت سیمان در سالهای اخیر به طور قابل توجهی افزایش یافته است، اما هنوز این صنعت مسیول 5 درصد از انتشار CO2 در جهان میباشد. ازآنجایی که سیمان یکی از سه مواد اصلی ساخت و ساز به حساب میآید و اینکه موضوع حفظ محیط زیست به یکی از مسایل پراهمیت جهانی تبدیل شده است، برآورد سیستماتیک و قابل اعتماد از انتشار آلاینده ها و مدل سازی گازهای گلخانه ای در جو، امری ضروری است. در این مطالعه، انتشار گاز CO2 از دودکش کارخانه سیمان صوفیان تبریز، که یکی از بزرگترین صنایع تولید سیمان در کشور محسوب میشود، شبیه سازی شد. این شبیه سازی با استفاده از نرم افزار مدلسازی آلودگی هوا Screen view version 4.0.0 انجام گردید. پس از جمع آوری داده های مورد نیاز نرم افزار، اجرای مدل و شبیه سازی صورت گرفت. در این مطالعه، حداکثر غلظت آلاینده در مناطق مشخصی که از اهمیت زیست محیطی بالایی برخوردار هستند، مانند درمانگاه های شفا و قدیم صوفیان، کلینیک تخصصی صوفیان و بیمارستان تبریز محاسبه شد و نتایج با مقادیر استاندارد مقایسه شد. طبق نتایج شبیه سازی، حداکثر غلظت گاز CO2 در مناطق حساس، از حد غلظت استاندارد OSHA و ASHRAE که 1799/6 میکروگرم بر مترمکعب و حداکثر غلظت 8 ساعته مجاز که 8998 میکروگرم بر مترمکعب میباشد، کمتر بوده و از این جهت خطرات زیست محیطی را به وجود نمی آورد. بنابراین انتشار گاز دی-اکسیدکربن از دودکش کارخانه سیمان صوفیان تبریز، خطری را متوجه سلامت محیط زیست مناطق اطراف، نمی سازد، که این امر خطیر ناشیاز تمهیدات زیست محیطی کارخانه در جهت ارتقای سطح کیفی آن میباشد.

Authors

اسماء زیدآبادی نژاد

دانشجوی کارشناسی ارشد عمران- محیط زیست، دانشگاه صنعتی سیرجان، ایران

سمیه بختیاری

استادیار بخش مهندسی عمران، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی سیرجان، ایران