علی ابراهیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت، فارس، ایران،
شهرزاد شهریاری - هیات علمی گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت، فارس، ایران،

در دنیای توسعه یافته، امروزه تثبیت جمعیت مورد توجه خاص برنامه ریزان قرار گرفته تا بدین وسیله بدور از آلودگی صوتی و زیست محیطی شهرهای سنتی، خود را به شهرهای مدرن تبدیل کنند. آن ها اولین قدم را انتقال حمل و نقل عمومی به زیرزمین از طریق توسعه مترو می دانند تا امکان آزادسازی فضاهای شهری فراهم گردد. از سوی دیگر با توجه به رشد سریع جمعیت و شهرنشینی، بحران های شهری به طور نگران کننده ای زیاد خواهند شد. آنچه مسلم است این که جمعیت زیاد و متراکم شهرها سرانجام به افزایش خسارت های ناشی از این حوادث منجر می شود. از آنجایی که خطوط قطار شهری شیراز در حال طراحی و احداث می باشند و با توجه به آمار داده شده، جمعیت استفاده کنندگان متروی شیراز رو به افزایش است، انتظار میرود مجتمع های ایستگاهی در نظر گرفته شده در خطوط جدید، مرکز تجمع عده ی کثیری از شهروندان شیراز شوند. لذا حفظ جان این تعداد از هموطنان در برابر حوادث طبیعی و یا مصنوعی از دیگر ضروریات توجه به پدافند غیر عامل در پروژه های حساس می باشد. در این پژوهش، با توجه به اصول و قواعدی که در پژوهش های پیشین تاثیر طراحی معماری در پدافند غیر عامل را نشان می دهد، سعی در ارزیابی و مشخص کردن میزان تاثیر این عوامل کرده ایم. برای این کار گردآوری اطلاعات با روش کتابخانه ای، اینترنتی و تحقیقات میدانی صورت گرفته و پس از آن اطلاعات دسته بندی شده در قالب یک پرسشنامه در اختیار متخصصین مربوطه قرار داده شده و نتایج حاصل نشان می دهد چه روش هایی از پدافند غیر عامل در سطوح عمل معماری موثر هستند .

بحران، پدافند غیر عامل، مجتمع ایستگاهی، مترو