حسن احمدی - استادیار شهرسازی، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه گیلان
فاطمه عیوضی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی منطقه ای دانشگاه گیلان، مدیر گروه پژوهشی مدیریت بحران پژوهشکده سوانح طبیعی

راهها و محورهای ارتباطی اتصال دهنده سکونتگاهها و مراکز شهری و روستایی میباشند. راهها وظیفه تامین معاش، کسب و کار، ارایه خدمات و تسهیلات بهداشتی، درمانی، فراغتی و ... می باشند. بنابراین ایمنی و استمرار خدماترسانی شبکه راه از اولویت های هر سکونتگاهی در پهنه منطقه ای می باشد. آسیب و انسداد در راههای مواصلاتی موجب اختلال در عملکرد سکونتگاه شده و ممکن است حیات ساکنان را به خطر بیاندازد. در این شرایط ایمنی شبکه راه در شرایط اضطراری و یا شرایط بروز سوانح طبیعی از اهمیت دوچندانی برخوردار میگردد. برای تعیین میزان خطرپذیری شبکه راه از روش ارزیابی معیارهای استخراج شده موثر بر خطرپذیری استفاده میگردد. ارزیابی مولفه های خطرپذیری این امکان را می دهد که بتوان میزان خطرپذیری بخش و یا قسمتی از راه را به عنوان دارای خطرپذیری بالا و یا بخش هایی را به عنوان خطرپذیری پایین معرفی نمود.

آسیب پذیری، خطرپذیری، مدیریت ریسک، شبکه راه، مخاطرات طبیعی